Sa mundo ng pulitika sa Pilipinas, bihira ang tahimik na pag-alis. Kadalasan, ang pagpapalit ng opisyal, lalo na sa pinakamataas na antas tulad ng Executive Secretary o ang tinaguriang “Little President,” ay sinasabayan ng ingay, intriga, at minsan, ng matitinding pasabog na sumisira sa imahe ng administrasyon. Ngunit sa pagkakataong ito, isang kakaibang senaryo ang gumulantang sa publiko. Ang inaasahang “pagkanta” ng masamang balita mula sa isang sinibak na opisyal ay nauwi sa isang rebelasyon na tila lalo pang nagpatibay sa posisyon ng Pangulo.

Si dating Executive Secretary Lucas Bersamin, na nasa sentro ng mga bulung-bulungan ukol sa kanyang biglaang pagkawala sa pwesto, ay humarap sa media hindi upang manira, kundi upang magbigay linaw. Sa isang mainit na panayam na inabangan ng marami, diretsahang tinanong si Bersamin kung siya ba ay tinanggal o kusa na umalis. Ang kanyang sagot ay simple ngunit makahulugan: “The reason is irrelevant.” Para sa kanya, tapos na ang kanyang termino, at nasa Pangulo na ang desisyon kung anong tawag dito—firing man o prerogative. Ang pahayag na ito ay nagpakita ng isang klaseng propesyunalismo na bihira na lamang makita sa maruming laro ng kapangyarihan.

Ngunit ang talagang yumanig sa mga manonood ay ang kanyang reaksyon sa tanong kung may sama ba siya ng loob kay Pangulong Ferdinand “Bongbong” Marcos Jr. (PBBM). Inamin niyang may “disappointment” dahil hindi niya inaasahang magiging mabilis ang kanyang pag-alis, ngunit nilinaw niyang hindi ito galit sa Pangulo. Sa katunayan, dito na lumabas ang mga detalye tungkol sa tunay na pagkatao ni PBBM sa likod ng mga camera at saradong pinto ng Malacañang—mga detalyeng galing mismo sa taong nakatrabaho niya araw-araw.

Ayon kay Bersamin, si PBBM ay isang “intelligent person” at “very well educated.” Ibinahagi niya na ang pakikipag-usap sa Pangulo, kahit sa loob lamang ng 30 minuto, ay sapat na at tila napakahaba dahil sa bilis nitong umintindi at lawak ng kaalaman. “When you talk with an intelligent person like him, 30 minutes is very long,” ani Bersamin. Ipininta niya ang larawan ng isang lider na hindi mahirap paliwanagan, marunong makinig, at “genial” o maginoo kausap. Taliwas ito sa mga kritisismo ng ilan na nagsasabing mahina o hindi hands-on ang Pangulo.

Ang pinakamatinding rebelasyon ay nang bitawan ni Bersamin ang mga katagang, “The Philippines is safer with President Bongbong Marcos.” Sa kabila ng kanyang pagkatanggal, pinili niyang purihin ang Pangulo at sinabing ito ang “most qualified” sa lahat ng tumakbo noong eleksyon. Ipinapakita nito na ang kanyang pagsuporta ay hindi nakabase sa kanyang posisyon kundi sa kanyang personal na obserbasyon sa kakayahan ng Punong Ehekutibo. Ayon sa kanya, si PBBM ay “decisive” o hindi nagdadalawang-isip sa mga kritikal na desisyon, at nananatiling kalmado sa gitna ng mga pressure at intriga.

Mayroon ding nabanggit na isang pribadong pagpupulong sa pagitan nila ni PBBM noong gabi ng Nobyembre 17, bago ang kanyang opisyal na pag-alis. Bagamat hindi siya nagbigay ng detalye dahil sa “privileged communication,” ang pagkakaroon ng “last picture” at maayos na pamamaalam ay nagpapahiwatig na walang masamang tinapay sa pagitan ng dalawa. Ang misteryong bumabalot sa pag-uusap na ito ay nag-iiwan ng katanungan sa publiko: Ano ang mga huling bilin o plano na pinag-usapan nila?

Sa huli, ang inaakalang drama ng paghihiganti ay naging kwento ng respeto at pagkilala. Ipinakita ni Bersamin na sa kabila ng politika, posible pa ring manaig ang katotohanan at integridad. Ang kanyang mga pahayag ay nagsilbing validation sa kakayahan ni PBBM mula sa isang taong nasa “loob” mismo ng operasyon. Kung ang isang taong may karapatang magalit ay piniling magsalita ng mabuti, marahil ay may katotohanan ang kanyang sinasabi na nasa mabuting kamay ang bansa.