Sa isang bansa kung saan ang kasaysayan ay tila isang gulong na paulit-ulit na umiikot, isang matapang na boses ang muling umalingawngaw upang magbigay ng babala sa kasalukuyang pamunuan. Si Atty. Salvador Panelo, ang dating Chief Legal Counsel ni Pangulong Rodrigo Duterte, ay hindi nagmura ng salita sa kanyang huling pahayag tungkol sa administrasyon ni Pangulong Ferdinand “Bongbong” Marcos Jr. Sa gitna ng mga kontrobersya sa budget at ang lumalalang hidwaan sa pulitika, iginiit ni Panelo na ang Pangulo ay nasa isang krusyal na sangandaan ng kasaysayan—isang pagkakataong magsilbi o isang pagkakataong tuluyang malibing sa limot.

Ang “Resurrection” ng Pangalang Marcos
Ayon kay Panelo, si Marcos Jr. ang maituturing na “pinakamaswerteng tao sa balat ng lupa.” Matapos ang ilang dekada ng pagpaparusa at pagkadungis sa pangalang Marcos, binigyan ang Pangulo ng bihirang pagkakataon na linisin ang kanilang legacy at maibalik ang dangal ng pamilya sa pamamagitan ng 31 milyong boto. Ngunit ang “political capital” na ito ay hindi dapat ituring na lisensya upang maging kampante.

“Nag-agree ako doon sa sinabi niya na siya na ang pinakamaswerteng tao… na-resurrect niya ang pangalan ng Marcos at huwag niyang lustayin ang political capital na yan,” ani Panelo. Ang matinding babala: kung hindi itatama ng Pangulo ang mga maling gawain sa loob ng kanyang gobyerno, ang tadhana mismo ang magbabaon sa kanya sa “kangkungan” ng kasaysayan.

Ang Trilyong Pisong “Insertions” at Flood Control
Isa sa pinakamabigat na akusasyon ni Panelo ay ang pag-apruba ng Pangulo sa National Budget para sa 2025. Ayon sa kanya, lantarang isiningit ang trilyon-trilyong piso na tanging layunin ay nakawin ng mga tauhan sa gobyerno. Binanggit niya ang mga flood control projects bilang pangunahing instrumento ng katiwalian, kung saan ang bilyon-bilyong pondo ay tila naglalaho habang ang mamamayan ay patuloy na nalulubog sa baha.

Hindi rin nakaligtas ang Senado sa kanyang hagupit, partikular ang pagpapatayo ng bagong gusali na umabot na sa ₱33 bilyon. Tanong ni Panelo, bakit ginagamit ang pera ng bayan para sa karangyaan ng iilan habang ang edukasyon at pangunahing serbisyo ay nagkukulang? Kung siya raw ang nasa pwesto, ang trilyon-trilyong pisong ito ay ilalagay sa libreng edukasyon upang lahat ng Pilipino ay magkaroon ng pagkakataong umasenso.

Ang Laban para sa Due Process ni FPRRD at Senador Bato
Sa usaping legal, ginamit ni Panelo ang mga precedent mula sa US Supreme Court upang ipaliwanag na ang bawat mamamayan ay may karapatan sa “due process.” Ito ang kanyang naging basehan sa paghiling sa Korte Suprema na maglabas na ng desisyon sa petisyon para kay dating Pangulong Rodrigo Duterte. Ayon kay Panelo, lumalala na ang karamdaman ni FPRRD habang ito ay nasa labas ng bansa, at isang malaking kawalan ng katarungan kung pumanaw ito sa lugar na hindi niya sinilangan nang hindi man lang nakukuha ang nararapat na proteksyon ng batas.

Sinang-ayunan din niya ang naging desisyon ni Senador Bato Dela Rosa na hindi magpakita sa publiko. Para kay Panelo, ang pag-iwas ni Dela Rosa ay hindi pagtakas sa batas, kundi pagtatanggol sa sarili laban sa isang “ilegal” na proseso ng pag-aresto na hindi dumaan sa tamang hurisdiksyon ng bansa.

Ang Black Propaganda Laban kay VP Sara
Naniniwala rin si Panelo na ang lahat ng ingay at imbestigasyon laban kay Bise Presidente Sara Duterte ay bahagi lamang ng isang malawakang “black propaganda.” Ang layunin umano ay gibain ang pangalan ni Inday Sara, i-impeach siya, o ipakulong upang hindi na maging sagabal sa pananatili sa kapangyarihan ng mga kasalukuyang nakaupo pagdating ng susunod na eleksyon.

Panawagan sa Lansangan
Dahil sa tila pagkabingi ng administrasyon sa mga hinaing ng bayan, muling nanawagan si Panelo sa sambayanan na lumabas sa lansangan. Ayon sa kanya, ang kasaysayan ng Pilipinas ay nagpapakita na ang pagkakaisa ng tao sa kalye ang tanging paraan upang iwasto ang isang namamahalang naliligaw ng landas.

Sa huli, ang mensahe ni Panelo ay isang hamon sa bawat Pilipino: huwag manahimik sa gitna ng lantarang pagnanakaw sa kaban ng bayan. Ang “swerte” ng isang pinuno ay dapat nagreresulta sa kagalingan ng kanyang pinamumunuan, at hindi sa ikayayaman ng kanyang mga tauhan.