Matingkad ang sikat ng araw at tila impyerno ang init sa loob ng Grade 3-Sampaguita classroom sa isang pampublikong paaralan sa Maynila. Sira ang dalawang ceiling fan at siksikan ang limampung estudyante. Si Teacher Anna, isang 28-anyos na guro na tatlong taon pa lang sa serbisyo, ay abala sa pagpapaypay habang nagsusulat sa pisara. Ang mga bata ay maingay, nagkukulitan, at nagrereklamo sa init. Ang ilan ay naghubad na ng kanilang mga polo at naka-sando na lang, habang ang iba ay panay ang inom ng tubig.

Ngunit sa pinakadulong bahagi ng silid, sa tabi ng bintana, may isang batang lalaki na naiiba ang kilos. Siya si Ben. Naka-suot siya ng isang makapal at lumang itim na jacket na may hood. Nakayuko siya sa kanyang desk, tahimik, at hindi nakikipaglaro kahit kanino. Pawisan ang kanyang noo at leeg, pero mahigpit ang pagkakayakap niya sa sarili.

“Ben,” tawag ni Teacher Anna mula sa unahan. “Anak, hubarin mo muna ‘yang jacket mo. Sobrang init oh, baka ma-heat stroke ka niyan.”

Hindi sumagot si Ben. Umiling lang ito nang bahagya at lalo pang isiniksik ang sarili sa sulok.

Nagtaka si Teacher Anna. Kilala niya si Ben bilang isang masayahin at bibong bata noong simula ng pasukan. Pero nitong mga nakaraang buwan, naging tahimik ito, laging absent, at bumagsak ang mga grado. Ang hinala ni Teacher Anna, baka may problema sa bahay o baka nahihiya lang ito dahil luma ang uniporme.

Lumipas ang oras at nag-recess. Nagtakbuhan ang mga bata palabas. Naiwan si Ben sa upuan. Isang makulit na kaklase, si Joshua, ang tumakbo pabalik para kunin ang naiwang baon. Sa pagmamadali ni Joshua, natabig niya nang malakas ang likod ni Ben.

“ARAY!!! AHHHH!!!”

Isang napakalakas at nakakapanindig-balahibong sigaw ang pinakawalan ni Ben. Hindi ito sigaw ng batang nagulat lang. Ito ay sigaw ng isang taong nakaramdam ng matinding kirot. Napaupo si Ben sa sahig, namimilipit, at humahagulgol habang hawak ang kanyang likod.

Nagulat si Teacher Anna na nasa table niya. Napatakbo siya palapit kay Ben. “Ben! Anong nangyari? Joshua, anong ginawa mo?”

“Wala po Ma’am! Nasagi ko lang po siya ng konti!” takot na sagot ni Joshua.

Lumuhod si Teacher Anna sa tabi ni Ben. Nakita niya ang pamumutla ng bata. Ang mga labi nito ay nanginginig at ang mga luha ay parang gripo. “Ben, saan ang masakit? Sabihin mo kay Teacher.”

“Ma’am… masakit po… ‘yung likod ko… huwag niyo pong hahawakan…” iyak ni Ben.

Dahil sa pag-aalala, sinubukan ni Teacher Anna na tulungan si Ben na tumayo. Hinawakan niya ito sa balikat para alisin ang jacket dahil basang-basa na ito ng pawis at baka lalong magkasakit ang bata.

“Huwag po! Huwag niyo pong tanggalin! Makikita nila! Papaluin ako ni Papa!” histerikal na sigaw ni Ben. Nagpupumiglas siya kahit nasasaktan.

Natigilan si Teacher Anna. “Papaluin? Bakit ka papaluin?”

Dahan-dahan, napansin ni Teacher Anna ang isang bagay sa likod ng puting polo ni Ben na sumisilip sa ilalim ng jacket. May mantsa. Kulay pula. At may amoy—amoy ng malansang dugo at nana.

Kinabahan si Teacher Anna. Iba na ito. “Ben, kailangan kong makita. Dadalhin kita sa clinic. Huwag kang matakot, ako ang bahala sa’yo.”

Sa tulong ng school nurse na ipinatawag niya, dinala nila si Ben sa clinic. Sinara nila ang pinto. Dahan-dahang tinanggal ni Teacher Anna ang jacket. At nang itaas niya ang polo ni Ben, napahawak siya sa kanyang bibig at napaluha. Ang nurse ay napasinghap.

Ang likod ng siyam na taong gulang na bata ay tila mapa ng karahasan. Puno ito ng latay mula sa sinturon, mga paso ng sigarilyo, at mga sariwang sugat na tila gawa ng kable ng kuryente. Ang iba ay nagnanaknak na at dumikit na sa tela ng uniporme kaya sobrang sakit noong natabig. May mga pasa rin sa tadyang.

“Diyos ko…” bulong ni Teacher Anna. “Ben… sino ang may gawa nito?”

Umiiyak lang si Ben, takot na takot magsalita. “Si… si Tito Gary po… yung bagong asawa ni Mama… kapag natatalo siya sa sugal… o kapag nalalasing… ako po ang napagbubuntunan…”

“At ang Mama mo? Alam ba niya ito?” tanong ng nurse habang nililinisan ang sugat.

“Nandoon po siya… pero takot din po siya kay Tito Gary… sabi niya tiisin ko na lang daw para hindi kami iwan…”

Kumulo ang dugo ni Teacher Anna. Bilang isang guro, tumatayo siyang pangalawang ina ng mga estudyante niya. Hindi niya maatim na ang isang inosenteng bata ay dumaranas ng ganitong impyerno.

“Hindi tama ‘yan, Ben. Hindi mo dapat tinitiis ‘yan,” matatag na sabi ni Teacher Anna.

Lumabas siya ng clinic at dumiretso sa Principal’s Office. “Ma’am Principal, tumawag po tayo ng pulis at DSWD. Ngayon din. May kaso tayo ng Severe Child Abuse.”

Mabilis na rumesponde ang mga otoridad. Dumating ang mga pulis at social workers. Kinuhaan ng litrato ang mga sugat ni Ben bilang ebidensya. Habang ine-interview si Ben ng social worker, dumating sa gate ng paaralan ang sundo ni Ben—ang kanyang stepdad na si Gary at ang nanay niyang si Tess.

Pumasok si Gary sa classroom, maangas, naka-sando, at amoy alak pa. “Nasaan na ‘yung batang ‘yun?! Ang tagal lumabas! Ben! Uwi na!” sigaw ni Gary sa hallway.

Sinalubong sila ni Teacher Anna. Ang mukha ng guro ay seryoso at matapang.

“Good afternoon po, Mr. Gary. Mrs. Tess,” bati ni Teacher Anna.

“O, Ma’am. Asan na ang anak ko? Pinatawag daw kami? Ano na naman bang ginawang kalokohan niyan? Ipapalo ko na naman ‘yan eh!” bulyaw ni Gary.

“Nasa clinic po si Ben,” sagot ni Teacher Anna. “At hindi po kalokohan ang dahilan. May nakita po kaming hindi maganda.”

“Anong hindi maganda?! Nadapa ba?! Tanga talaga ‘yang batang ‘yan!”

“Sumama po kayo sa akin.”

Dinala ni Teacher Anna ang mag-asawa, hindi sa clinic, kundi sa Principal’s Office kung saan naghihintay ang mga pulis.

Pagbukas ng pinto, nagulat si Gary at Tess nang makita ang dalawang pulis at ang taga-DSWD.

“Anong meron dito?” kabadong tanong ni Tess.

Humarap ang Pulis. “Kayo po ba si Gary Mante at Tess Mante?”

“Kami nga. Bakit?”

“Inaaresto namin kayo sa kasong paglabag sa Republic Act 7610 o ang Special Protection of Children Against Abuse, Exploitation and Discrimination Act.”

Nanlaki ang mata ni Gary. “Ha?! Anong abuse?! Dinidisiplina ko lang ang anak ko!”

Lumabas si Ben mula sa kabilang kwarto, kasama ang social worker. Naka-bandage na ang kanyang katawan. Nang makita siya ni Gary, nanlilisik ang mata ng stepdad. “Hoy bata! Anong sinumbong mo?! Sinungaling ka talaga!” Akmang susugurin ni Gary si Ben pero mabilis siyang pinigilan at pinosasan ng mga pulis.

“Disiplina?” sigaw ni Teacher Anna, inilabas ang mga litrato ng likod ni Ben. “Ito ba ang disiplina?! Ang pasuin ng sigarilyo ang bata?! Ang paluin ng kable hanggang dumugo?! Halos mamatay na ang bata sa impeksyon!”

Napayuko si Tess, umiiyak. “Sorry po… wala po akong magawa…”

“May magagawa ka, Misis!” galit na sabi ng social worker. “Nanay ka! Tungkulin mong protektahan ang anak mo! Pero hinayaan mong babuyin siya ng asawa mo dahil lang sa takot o dahil ayaw mong mawalan ng lalaki! Kasabwat ka sa krimen na ito!”

“Huwag po! Maawa kayo! Mahal ko ang anak ko!” iyak ni Tess.

“Kung mahal mo siya, hindi aabot sa ganyan ang itsura niya,” sagot ni Teacher Anna.

Kinaladkad ng mga pulis si Gary at Tess papunta sa patrol car. Ang buong eskwelahan ay nakadungaw. Ang mga magulang ng ibang bata ay galit na galit habang pinapanood ang mag-asawa. “Buti nga sa inyo! Walang hiya kayo!” sigaw ng mga ito.

Si Ben ay dinala ng DSWD para sa temporary custody at medical treatment. Mahaba ang proseso ng paggaling, hindi lang ng kanyang mga sugat kundi pati na ng kanyang trauma.

Dahil sa nangyari, natanggalan ng karapatan sa bata si Tess. Nakulong si Gary ng mahabang panahon dahil sa Serious Physical Injuries at Child Abuse. Si Tess naman ay nakasuhan din bilang accomplice.

Makalipas ang isang taon, binisita ni Teacher Anna si Ben sa bahay-ampunan. Ibang-iba na ang itsura ng bata. Malaman na ito, masigla, at wala nang takot sa mata.

“Teacher Anna!” sigaw ni Ben sabay takbo at yakap sa guro. “Thank you po. Kayo po ang nagligtas sa akin. Kung hindi niyo po tinanggal ang jacket ko noon, baka patay na po ako ngayon.”

Napaluha si Teacher Anna. “Wala ‘yun, anak. Basta lagi mong tatandaan, hindi masama ang humingi ng tulong. At hindi pagmamahal ang pananakit.”

Ang kwento ni Ben ay naging mata ng marami. Ipinakita nito na hindi lahat ng nakangiti sa paaralan ay ayos lang. Minsan, ang mga batang tahimik at balot na balot ay may tinatagong sigaw na kailangang pakinggan.

Isang paalala sa lahat: Ang mga guro ay hindi lang tagapagturo ng A-B-C. Sila ang pangalawang magulang na unang nakakapansin kung may mali. At sa mga kapitbahay at kamag-anak, huwag tayong maging bulag at bingi. Kapag may batang umiiyak nang sobra, alamin natin. Baka ‘yun na ang huling pagkakataon para mailigtas sila.

Kayo mga ka-Sawi, anong gagawin niyo kung kayo ang nasa posisyon ni Teacher Anna? At ano ang mensahe niyo sa mga magulang na hinahayaang saktan ang kanilang anak ng kanilang bagong partner? Mag-comment sa ibaba at i-share ang kwentong ito para magsilbing proteksyon sa lahat ng bata! 👇👇👇