Sa isang eksklusibo at marangyang subdibisyon sa San Bernardo DC, kung saan ang mga bahay ay tila mga palasyo at ang katahimikan ay tanda ng yaman, may isang mansyon na balot ng lungkot. Ito ang tahanan ni Ricardo Mendoza, isang bilyonaryong negosyante sa mundo ng teknolohiya. Sa kabila ng kanyang tagumpay, may isang bagay na hindi nabibili ng kanyang salapi: ang tinig ng kanyang tatlong anak.

Sina Marilou, Isabela, at Mariana ay magkakamukhang triplets. Sa edad na dalawang taon, pisikal silang malusog, nakakarinig, at matatalino. Ngunit may isang misteryo—ni isa sa kanila ay hindi pa bumibigkas ng kahit anong salita. Walang “Mama,” walang “Papa.” Tanging mga kumpas ng kamay at tinginan ang kanilang paraan ng komunikasyon. Ang tawag ng mga eksperto dito ay “selective mutism,” ngunit para kay Ricardo, ito ay isang bangungot na walang katapusan.

Ang Misteryoso sa Ilalim ng Puno

Isang araw, nabasag ang routine sa bahay ng mga Mendoza. Napansin ng kasambahay na si Carmen at yaya na si Erlinda na ang triplets ay nakadikit sa bintana, tila may hinihintay. Sa labas, sa lilim ng isang malaking puno sa tapat ng kalsada, may isang matandang babae. Puti ang buhok, luma ang damit, at may bitbit na supot na tila naglalaman ng lahat ng kanyang ari-arian.

Siya si Ines.

Hindi siya nanghihingi ng limos. Nakaupo lang siya doon, payapa, at tuwing dudungaw ang mga bata, kumakaway siya at ngumingiti ng may kakaibang init. Sa loob ng ilang araw, naging ritwal ito. Ang mga batang mailap sa tao ay tila nahika sa presensya ng matanda. Gumagaya sila sa mga kilos nito—kamay sa dibdib, kaway, at ngiti.

Napansin ni Ricardo ang pagbabago. Masigla ang mga bata. May buhay ang kanilang mga mata na matagal na niyang hindi nakikita. Isang hapon, nang subukang pigilan ni Erlinda si Mariana na lumabas para makita ang matanda, humagulgol ang bata ng may tunay na sakit. Doon nagdesisyon si Ricardo: bubuksan niya ang pinto.

Ang Unang Salita

Sa sandaling magkaharap ang triplets at ang matandang si Ines, isang himala ang nangyari. Lumuhod si Ines para pantayan ang mga bata. Walang takot na lumapit si Mariana, hinawakan ang kamay ng matanda, at sa kauna-unahang pagkakataon, bumuka ang kanyang bibig para bigkasin ang isang salita na yumanig sa mundo ni Ricardo:

“Lola.”

Sumunod sina Marilou at Isabela, sabay na bumulong ng parehong salita. Napahagulgol si Ricardo. Ang mga doktor, therapist, at espesyalistang binayaran niya ng milyon-milyon ay nabigo, ngunit ang isang estranghero sa bangketa ang nagbukas ng boses ng kanyang mga anak.

Nang tanungin ni Ricardo kung sino siya, simple lang ang sagot ni Ines: “May mga koneksyon na hindi kailangan ng dahilan. Nandiyan lang sila.”

Ang Kontrabida at ang Pagsubok

Hindi lahat ay natuwa sa pangyayari. Si Beatrice Lopez, ang mapangmatang kapitbahay, ay nandidiri sa presensya ni Ines sa kanilang “exclusive” na lugar. Para sa kanya, isa itong mantsa sa kanilang komunidad. Nagbanta siya, nag-eskandalo, at pilit na ipinapamukha na isang panganib si Ines.

Ngunit nanindigan si Ricardo. Pinatuloy niya si Ines sa kanilang tahanan. Sa loob ng ilang linggo, ang mansyon ay napuno ng tawanan, kanta, at kwentuhan. Ang triplets ay hindi lang nagsasalita; sila ay nagkukuwento na, puno ng imahinasyon at talino.

Subalit, hindi tumigil si Beatrice. Gumawa siya ng mga pekeng reklamo sa Child Protective Services at sa Homeowners Association. Pinalabas niyang “unfit” at walang lisensya si Ines para mag-alaga ng bata. Muntik nang mawala ang lahat nang dumating ang mga imbestigador, lalo na’t inamin ni Ines na nawala ang kanyang mga dokumento noong nasunog ang kanyang bahay at paaralan.

Ang Lihim ng Nakaraan

Sa gitna ng kaguluhan, isang rebelasyon ang nagpatigil sa lahat. Ipinakita ni Ines kay Ricardo ang isang lumang litrato—isang batang babae na kamukhang-kamukha ng triplets.

“Si Marites iyan,” mangiyak-ngiyak na sabi ni Ricardo. Ang kanyang yumaong asawa.

Si Ines pala ay isang dating tinitingalang guro at espesyalista sa child development. Siya ang nagturo kay Marites na magsalita noong bata pa ito at dumaranas din ng parehong kondisyon. Nawala lang ang lahat kay Ines nang masunog ang kanyang paaralan dahil sa isang aksidente, na naging dahilan ng kanyang pagka-bankrupt at pagkawala ng tirahan.

Ang pagdating niya sa tapat ng bahay nina Ricardo ay hindi aksidente. Ito ay tadhana. Hinahanap niya ang mga anak ng kanyang dating estudyante para tulungan, gaya ng pagtulong niya sa ina ng mga ito noon.

Ang Resbak at Tagumpay

Ang rurok ng kwento ay nang dumating ang mga pulis bitbit ang isang (pekeng) arrest warrant na pakana ni Beatrice. Akala ni Beatrice ay magtatagumpay siya, ngunit hindi niya inaasahan ang “back-up” ni Ines.

Sunod-sunod na dumating ang mga mamahaling sasakyan. Bumaba ang mga dating estudyante ni Ines—mga doktor, abogado, may-ari ng eskwelahan, at mga propesyonal. Si Fernanda, Roberto, Lorna—lahat sila ay naging matagumpay dahil sa paggabay ni Ines noong sila ay mga batang may kapansanan din.

Pinatunayan nilang peke ang mga dokumento ni Beatrice. Nabunyag ang kasamaan ng kapitbahay at siya ang naging sentro ng imbestigasyon para sa pamemeke at harassment. Si Ines ay nalinis, at ang kanyang pangalan ay muling naging marangal.

Isang Bagong Simula

Sa huli, hindi lang nakahanap ng boses ang triplets, nakahanap din sila ng totoong pamilya. Ginawang opisyal na paaralan ang isang bahagi ng mansyon—ang “Escola Ines.” Dito, tinatanggap ang mga batang may espesyal na pangangailangan, at ang triplets na sina Marilou, Isabela, at Mariana ang nagsisilbing “little assistants,” na nagbibigay ng pag-asa sa mga bagong dating.

Ang kwento nina Ines at ng pamilya Mendoza ay patunay na ang tunay na yaman ay wala sa laki ng bahay o dami ng pera, kundi sa kakayahang magmahal, tumanggap, at magbigay ng boses sa mga taong hindi naririnig ng mundo. Tinalo ng pagmamahal ang poot, at ang katahimikan ay napalitan ng musika ng pag-asa.