Sa gitna ng abalang takbo ng buhay sa lungsod at patuloy na pagharap ng maraming Pilipino sa kahirapan, isang simpleng eksena ang biglang umagaw ng pansin at nagdulot ng mainit na usapan sa publiko. Si Pangulong Ferdinand “Bongbong” Marcos Jr., o mas kilala bilang PBBM, ay muling naging sentro ng balita matapos kumalat ang mga ulat at larawan ng kanyang pamamahagi ng pagkain at regalo para sa mga taong kalye—lalo na sa mga lola na hindi napigilang ngumiti at kiligin sa hindi inaasahang tagpo.

Hindi ito engrandeng programa na may mahabang talumpati o bonggang entablado. Sa halip, ito ay isang payak na aktibidad na nagpakita ng direktang pakikisalamuha ng Pangulo sa mga ordinaryong mamamayan. Para sa marami, ang simpleng pakain at munting regalo ay may mas malalim na kahulugan—isang sandaling nagbigay-liwanag sa araw ng mga taong madalas hindi napapansin.

Isang Hindi Inaasahang Tagpo

Ayon sa mga nakasaksi, naganap ang pamamahagi sa isang pampublikong lugar kung saan karaniwang makikita ang mga taong kalye—mga matatanda, kababaihan, at ilan na matagal nang namumuhay sa lansangan. Walang masyadong abiso, walang paunang anunsyo. Kaya naman laking gulat ng ilan nang makita mismo ang Pangulo na lumalapit, nakikipagkamay, at personal na nag-aabot ng pagkain at regalo.

Sa gitna ng eksenang ito, kapansin-pansin ang reaksyon ng ilang lola. May mga nahuling napapangiti, may napapahawak sa dibdib, at may hindi mapigilang kiligin—tila hindi makapaniwala na ang Pangulo mismo ang kaharap nila. Ang mga sandaling ito ang mabilis na kumalat online at naging dahilan ng samu’t saring reaksyon mula sa netizens.

Reaksyon ng mga Lola

“Akala ko nananaginip lang ako,” ayon sa isang matandang babae na nakausap ng mga volunteer na naroon. Para sa kanya, ang makita ang Pangulo nang personal ay isang karanasang hindi niya inakalang mangyayari pa sa kanyang buhay. Hindi man niya lubos na maintindihan ang mga usaping pampulitika, malinaw ang kanyang naramdaman—tuwa at pasasalamat.

May isa pang lola na pabirong nagsabi na matagal na raw siyang hindi kinikilig, at ang simpleng pagngiti at pakikipag-usap ng Pangulo ay sapat na upang gumaan ang kanyang pakiramdam. Ang mga ganitong reaksyon, bagama’t tila magaan at masaya, ay sumasalamin sa malalim na pangangailangan ng mga taong ito—hindi lamang sa pagkain kundi sa pagkilala at malasakit.

Higit Pa sa Pagkain at Regalo

Para sa mga sumuporta sa hakbang na ito ni PBBM, ang pamamahagi ng pagkain at regalo ay simbolo ng isang pamumunong marunong lumapit at makiramay. Sa kanilang pananaw, ang ganitong mga aktibidad ay mahalaga upang ipakita na ang gobyerno ay hindi hiwalay sa reyalidad ng mga nasa laylayan.

May mga nagsabing hindi nasusukat sa laki ng regalo ang tunay na epekto ng ginawa ng Pangulo. Sa halip, ang presensya at oras na inilaan niya sa mga taong kalye ang mas mahalaga. Sa isang lipunang madalas nakatuon sa isyu ng kapangyarihan at pulitika, ang ganitong mga eksena ay nagbibigay ng ibang mukha ng pamumuno—mas personal, mas tao.

Kritikal na Pananaw

Gayunpaman, hindi rin nawalan ng kritikal na tinig ang isyung ito. May mga netizens na nagsabing ang pamamahagi ng pagkain at regalo, bagama’t maganda sa paningin, ay pansamantalang solusyon lamang. Para sa kanila, ang tunay na sukatan ng malasakit ay ang mga pangmatagalang programa na tutugon sa ugat ng kahirapan—trabaho, tirahan, at sapat na serbisyong panlipunan.

May ilan ding nagtanong kung ang ganitong aktibidad ay bahagi ng mas malaking kampanya sa imahe ng Pangulo. Sa panahon ng social media, bawat kilos ng isang lider ay madaling maitala at maikalat. Kaya’t hindi maiiwasan ang pagdududa kung ito ba ay kusang-loob na aksyon o planadong hakbang upang palakasin ang koneksyon sa publiko.

Ang Sagot ng mga Tagasuporta

Para naman sa mga tagasuporta ni PBBM, hindi mahalaga kung ito man ay planado o hindi. Ang mahalaga raw ay may natulungan at may napasaya. Sa kanilang pananaw, kung ang ganitong mga gawain ay nagdudulot ng positibong epekto—kahit panandalian—ito ay mas mabuti kaysa sa walang gawin.

Binibigyang-diin din nila na ang pamamahagi ng tulong ay hindi nangangahulugang wala nang ginagawa ang gobyerno sa mas malalaking programa. Ayon sa kanila, maaari itong maging bahagi lamang ng mas malawak na pagsisikap na ipakita ang malasakit ng pamahalaan sa iba’t ibang antas.

Social Media at Emosyon

Malaki ang naging papel ng social media sa pagkalat ng balitang ito. Ang mga larawan at video ng mga lolang nakangiti at kinikilig ay mabilis na nag-viral, nagdulot ng libo-libong reaksyon at komento. May mga natuwa, may naantig, at may napaisip.

Ang emosyonal na tugon ng publiko ay nagpapakita kung gaano kalakas ang epekto ng mga ganitong eksena. Sa isang iglap, ang diskurso ay hindi na lamang tungkol sa pulitika kundi sa pagiging makatao. Ang mga simpleng ngiti at pasasalamat ay naging sentro ng usapan, higit pa sa mga teknikal na detalye ng programa.

Ang Mas Malalim na Tanong

Sa likod ng lahat ng ito, may mas malalim na tanong na patuloy na binabalikan ng marami: ano ang susunod? Ang pamamahagi ng pagkain at regalo ay isang hakbang, ngunit paano masisiguro na ang mga taong kalye ay magkakaroon ng mas maayos na kinabukasan?

Ang eksenang nagpakilig sa mga lola ay maaaring magsilbing paalala sa pamahalaan at sa lipunan na ang mga nasa laylayan ay hindi lamang numero o istatistika. Sila ay mga taong may damdamin, pangarap, at karapatang mabuhay nang may dignidad.

Isang Sandaling Hindi Malilimutan

Para sa mga lola at iba pang taong kalye na naroon, ang araw na iyon ay mananatiling espesyal. Hindi dahil sa laki ng natanggap nila, kundi dahil sa pakiramdam na sila ay nakita at pinakinggan. Sa isang mundo na madalas mabilis lumimot, ang sandaling iyon ay nag-iwan ng marka.

Sa huli, ang ginawa ni PBBM ay patuloy na pagbabatayan ng iba’t ibang pananaw. Para sa ilan, ito ay tunay na malasakit. Para sa iba, ito ay paalala ng mas malaking hamon na kailangang harapin ng bansa. Ngunit isang bagay ang malinaw: ang mga ngiti ng mga lola at ang kanilang kilig ay totoong emosyon na hindi basta-basta mabubura.