Sa mundo ng negosyo, kilala si Victor Delos Reyes bilang isa sa pinakamayayamang negosyante sa bansa. Marami ang humahanga sa kanya—sa mga magazine cover, sa mga speech sa harap ng mga investor, at sa mga palapakang tinatanggap niya sa bawat awards night. Ngunit ang hindi alam ng publiko, sa likod ng tagumpay ay isang malaking pagkakamaling umiwas siyang harapin sa loob ng maraming taon.

Bago yumaman si Victor, simpleng lalaki lang siya. May asawa siyang si Lani, at isang anak na lalaki, si Juno. Sila ang kasama niya noong nagsisimula pa lang siya, noong lugi pa ang negosyo, noong wala pa siyang kotse, at tanging pangarap lang ang bitbit nila araw-araw. Si Lani ang nagbibigay sa kanya ng lakas ng loob. Si Juno naman ang nagpapaalala sa kanya kung bakit siya nagsusumikap.

Ngunit nang magsimulang sumikat ang kumpanya at pumasok ang malaking pera, unti-unting nag-iba si Victor. Mas naging abala, mas naging mailap, at mas naging mapagmataas. At sa gitna ng pag-angat niya, may nakilala siyang babae—si Mika—a young, attractive influencer na madalas tawaging “lucky charm” ng mga nakakasama niya.

Hindi napansin ni Victor na unti-unti niyang nilalayo ang sarili mula sa pamilya. Hanggang sa isang gabing maalat ang hangin at puno ng tensiyon sa kanilang bahay, nagdesisyon siyang hindi na manatili sa pamilya.

“Umalis na kayo,” malamig niyang sabi. “Gusto kong magsimula ng bagong buhay.”

Nagmamakaawa si Lani. Humahagulgol si Juno. Pero walang kumapit sa puso ni Victor. Para sa kanya, bagong yugto iyon—mas mabango, mas masaya, mas marangya. At sa isang iglap, sa mismong tahanang pinundar nilang mag-asawa, pinaalis niya ang babaeng nagtiwala sa kanya at ang anak na kumpleto sana sa kanyang buhay.

Ilang taon ang lumipas. Naging mas kilala pa si Victor. Kasama si Mika sa mga biyahe, sa mga event, sa mga sosyal na pagtitipon. Pero habang lumilipas ang mga buwan, napansin niyang nag-iba ang kilos ng babae. Mas naging magastos, mas naging pabaya, at sa huli, mas naging malupit. Hanggang isang araw, nagising si Victor sa katotohanang niloko siya ni Mika—may iba itong karelasyon, at pera niya ang ginamit nito sa pagpapakasaya.

Iniwan siya ng babae. Nawala ang ilang milyon sa investment. Bumagsak ang negosyo dahil sa mga maling desisyon. At unang pagkakataon sa napakahabang panahon, naranasan niyang maiwang mag-isa sa mansyon na dati’y puno ng ingay at tawanan.

Halos hindi na makatulog si Victor. Gabi-gabi siyang pinagmumultuhan ng alaala ni Lani at Juno—iyong gabing nagmamakaawa sila, at ang paraan niyang hindi man lang lumingon.

Hanggang isang araw, sa gitna ng paghahanap ng bagong investor para makabangon muli ang kumpanya, may inirekomenda ang board: isang private philanthropist na kilala sa industriya, may malaking pondong handang mag-invest, pero piling-pili ang mga tinutulungan.

Nang araw ng meeting, kabado si Victor. Nang pumasok ang philanthropist, halos mabitiwan niya ang hawak na papel. Sapagkat ang babaeng nakaupo sa harapan niya—ayos ang tindig, may kumpiyansa, at may eleganteng presensiya—ay walang iba kundi si Lani.

At nang lumapit ang assistant nito, ang binatang matangkad at may hawak na portfolio, hindi na niya kinailangang tanungin kung sino iyon. Si Juno iyon—hindi na ang batang umiiyak noong araw na pinaalis niya sila, kundi isang matagumpay na negosyanteng kasama ng sariling ina.

Nanlamig si Victor. Nanuyo ang bibig, at bumagsak ang mundo niya sa isang iglap.

“Lani… Juno…” napabulong niyang halos hindi marinig.

Hindi ngumiti si Lani. Hindi rin umiyak. Tumingin lang ito sa kanya nang diretso at may lakas ng loob na hindi niya kailanman nakita noon.

“Narito kami hindi para sa’yo,” malamig na sabi ng babae. “Narito kami para sa proyektong makakatulong sa maraming tao. Walang personal.”

Si Juno naman, marahang tumango. “Tapos na ang nakaraan, Pa. Pero hindi ibig sabihin ay babalik pa.”

Doon tuluyang bumagsak ang tensiyon sa dibdib ni Victor. Nais niyang humingi ng tawad. Nais niyang magpaliwanag. Nais niyang ibalik ang mga taong pinakamasakit niyang itinaboy. Ngunit malinaw sa mga mata ng dalawa: pinatawad na nila siya, pero hindi na sila kailanman babalik.

Matapos ang meeting, umalis si Lani at Juno nang hindi lumilingon. Naiwan si Victor sa conference room, walang ibang maramdaman kundi ang bigat ng punong-puno ng pagsisisi.

At sa wakas, napagtanto niya: ang yaman ay maaaring bumalik. Ang negosyo ay maaaring maibangon. Ngunit ang pamilya—kapag sinira mo, may mga sugat na hindi na mabubura kahit gaano karaming pera ang mayroon ka.