Sa bawat kasal, may pangakong binibigkas: sa hirap at ginhawa, sa saya at lungkot, sa lahat ng unos, magkasama. Ngunit para kay Alina, isang simpleng babae na nagmahal nang buong puso, ang pangakong ito ay gumuho sa pinakamalupit at pinakamasakit na paraan—sa gitna ng dagat, habang nakikipagbuno siya para sa buhay niya at ng batang nasa sinapupunan niya.

Si Alina at ang kaniyang asawa na si Marco ay kilala sa kanilang probinsya bilang mag-asawang masipag at magkasangga sa pangarap. Nang mabuntis si Alina sa kanilang unang anak, inakala niyang mas lalo pang titibay ang relasyon nila. Ngunit hindi niya alam, unti-unting lumalayo sa kaniya ang lalaking noon ay nangakong magiging sandigan niya habang buhay.

Noong una, palaging pagod si Marco, laging wala, laging may “trabaho.” Hindi ito pinagdudahan ni Alina. Pero habang lumilipas ang mga buwan, mas lalo siyang nakakaramdam ng lamig—hindi lang mula sa distansya ng mister niya, kundi mula sa mga matang umiiwas, sa mga yakap na nawawala, at sa mga sagot na laging kulang.

Hanggang sa isang araw, nagyaya si Marco na pumunta sila sa dagat para “magliwaliw.” Kahit buntis at pagod, sumama si Alina. Ayaw niyang isipin na may mali. Ayaw niyang paniwalaan ang saksi ng sariling puso.

Ngunit ang araw ng paglalakad sa dalampasigan ay nauwi sa bangungot.

Habang papalayo sila sa pampang sakay ng isang lumang bangka, napansin ni Alina ang kakaibang kilos ni Marco. Paulit-ulit itong tumitingin sa isang direksyon—sa isang marangyang yate na nag-aabang sa di-kalayuan. Hindi tumagal ang katahimikan. Huminto ang bangka. Nakaangat ang mga alon. At bago pa man makapagtanong si Alina, tumayo si Marco.

“Magsimula ka na ng bagong buhay. Hindi na kita isasama sa akin,” malamig nitong sabi.

“T-teka, Marco… ano’ng sinasabi mo?” nangangatog na tanong ng babae.

Hindi ito sumagot. Sa halip, inabot nito ang bag niya, inilapag sa lumang kahoy ng bangka, at tumalon papunta sa maliit na speedboat na lumalapit mula sa yate.

Sa speedboat na iyon, may babaeng nakangiti—ang kabit niya.

“Seryoso ka, Marco?! IIWAN MO KO?!” halos mapasigaw si Alina habang bumabalot ang takot sa buong katawan niya.

“Hindi ko kailangan ng pasan. Hindi ko kailangan ng anak na hindi ko ginusto,” malamig na tugon ng lalaki, bago tuluyang tumalikod.

Tumulo ang luha ni Alina. Hindi lang sakit ang naramdaman niya. Hindi lang takot. Kundi ang pinakamalupit na uri ng pag-iisa—ang uri ng pang-iiwang hindi mo kailanman naisip na kaya ng taong minahal mo.

Habang papalayo ang speedboat patungo sa marangyang yate, unti-unting lumubog sa ingay ng alon ang sigaw ni Alina. At sa unang pagkakataon, doon niya naramdaman ang kabuuang bigat ng katotohanan: buntis siya, iniwan sa isang bulok na bangka na halos butas na, walang pagkain, walang tubig, at walang kasiguraduhan kung mararating pa niya ang bukas.

Lumipas ang ilang oras. Umaalon ang dagat, lumalakas ang hangin, at sumasayaw ang bangka na parang anumang sandali ay lalagapak sa kailaliman. Napahawak si Alina sa tiyan niya, pilit pinapakalma ang sarili.

“Anak… huwag kang matakot. Lalaban tayo,” pabulong niyang sabi habang pinipigilan ang luha.

Sa kabutihang-palad, isang mangingisdang naglalayag pauwi ang nakakita sa kaniya. Sa unang tingin pa lang, alam nitong may mali—isang buntis na babae, mag-isa, nanginginig, halos mawalan ng malay. Agad siyang sinagip at dinala sa ospital. Doon nalaman ni Alina na dahil sa sobrang stress at hirap, nanganganib ang kalagayan ng sanggol. Ngunit sa matinding pagnanais niyang mabuhay para sa anak niya, lumaban siya.

Habang nagpapagaling, unti-unting lumabas sa publiko ang balita. Ang milyonaryong negosyante—si Marco—ay nawawala kasama ang kabit nito. Ayon sa mga saksi, ang yate nilang sinasakyan ay hindi na nakabalik sa pampang. May rumor ng sigawan, may rumor ng pag-aaway, hanggang sa lumabas ang pinakakahindik-hindik na balita: nakita ang wasak na bahagi ng yate sa malayong bahagi ng dagat, at hanggang ngayon, hindi pa rin natatagpuan ang kanilang katawan.

Naging palaisipan ito sa marami. Karma ba? Aksidente? O kabayaran sa pagpapabaya at pagtataksil?

Pero para kay Alina, hindi na mahalaga kung buhay pa si Marco o hindi. Ang mahalaga ay ang bagong simula na naghihintay sa kaniya. Hindi man niya nakuha ang hustisyang inaasahan, nakamit naman niya ang pinakamahalagang bagay—kalayaan mula sa lalaking winasak ang mundo niya, at pag-asa para sa sanggol na magiging bagong liwanag ng buhay niya.

Ang dating babaeng iniwan sa gitna ng dagat, ngayo’y isang inang muling tumayo—hindi dahil sa kung sino ang kasama niya, kundi dahil natutunan niyang kumapit sa sarili. At sa bawat tibok ng puso ng kaniyang anak, unti-unting nabubuo ang pangako ng isang bagong buhay na walang halong kasinungalingan.