Ang Thanksgiving ay inaasahang araw ng pasasalamat, pagkakaisa, at pagbubuklod ng pamilya. Ngunit para kay Anna Reyes, ang gabing iyon ay muntik nang maging huling alaala ng kanyang buhay—at ng sanggol na dinadala niya. Isang hapunan na puno sana ng tawanan ang nauwi sa isang madilim na lihim na magpapabunyag ng totoong kulay ng kanyang biyenan.

Si Anna ay anim na buwang buntis at kasal kay Daniel Reyes, isang tahimik ngunit mapagmahal na lalaki. Sa unang tingin, perpekto ang kanilang pagsasama—hanggang sa makilala niya nang lubusan ang ina ni Daniel na si Margaret. Mula pa lamang sa simula, ramdam na ni Anna ang malamig na pagtanggap. May mga patutsada tungkol sa kanyang pinanggalingan, sa kanyang trabaho, at maging sa kanyang kakayahang maging ina.

Hindi alam ng karamihan—lalo na ni Margaret—na si Anna ay isang undercover FBI agent na pansamantalang naka-leave dahil sa kanyang pagbubuntis. Tahimik niya itong itinago, kahit sa pamilya ng kanyang asawa, upang mapanatili ang normal na buhay. Para sa kanila, isa lamang siyang simpleng analyst na nagtatrabaho sa opisina.

Dumating ang Thanksgiving dinner sa bahay ni Margaret. Pinilit ni Daniel na dumalo sila upang “maayos” ang relasyon ng mag-ina. Pinili ni Anna ang manahimik, umaasang matatapos ang gabi nang walang gulo.

Si Margaret ang namahala sa lahat ng pagkain. Siya ang nagluto, siya ang nag-serve, at siya rin ang personal na nag-abot ng espesyal na plato kay Anna.

“Ito ang pinakamainam para sa buntis,” malamig na sabi nito, may pilit na ngiti.

Napansin ni Anna ang kakaibang amoy ng gravy. Bilang bahagi ng kanyang training, sanay siyang mag-obserba ng maliliit na detalye. Isang mabilis na tikim lamang ang ginawa niya—hindi niya nilunok. Ilang segundo pa, nakaramdam na siya ng kakaibang hilo at pamamanhid sa dila.

Tahimik niyang ibinaba ang kutsara.

“Masama po pakiramdam ko,” mahinahon niyang sabi bago tumayo.

Ilang minuto ang lumipas, nagsimulang manikip ang kanyang dibdib. Doon na siya umaksyon. Palihim niyang pinindot ang emergency alert sa kanyang relo—isang protocol na ginagamit lamang ng mga ahenteng nasa panganib.

Dinala siya sa ospital. Doon kinumpirma ng mga doktor: may halong lason ang kinain niya. Kaunting dami pa lamang ay maaaring ikamatay niya at ng sanggol.

Habang abala ang lahat sa pag-aalala, dumating ang mga federal agent. Hindi para mag-imbestiga ng simpleng food poisoning—kundi isang sinadyang tangkang pagpatay.

Nang tanungin si Margaret, itinanggi niya ang lahat. Ngunit hindi niya alam na bago pa ang hapunan, kumuha na ng sample si Anna ng pagkain—isang likas na ugali ng isang bihasang ahente.

Lumabas sa laboratory test ang ebidensya. Ang lason ay hinalo sa gravy—eksaktong bahagi na siya lamang ang kumain.

Walang takas si Margaret.

Sa harap ni Daniel, ng mga ahente, at ng katotohanan, bumagsak ang biyenan. Lumabas ang tunay na motibo—takot siyang mawalan ng mana ang anak, galit siya dahil hindi “karapat-dapat” si Anna sa kanilang pamilya, at higit sa lahat, ayaw niya sa batang dinadala nito.

Si Daniel ay halos manghina sa rebelasyon. Ang ina na kanyang ipinagtanggol ay muntik nang pumatay sa sarili niyang apo.

Kinasuhan si Margaret ng attempted murder at aggravated poisoning. Hindi nailigtas ng apelyido o koneksyon ang kanyang ginawa.

Samantala, ligtas si Anna at ang kanyang sanggol. Sa unang pagkakataon, ibinunyag niya ang kanyang tunay na pagkatao—hindi bilang pananakot, kundi bilang katotohanang hindi na niya kailangang itago.

“Hindi ko ginamit ang training ko para gumanti,” sabi niya sa imbestigador. “Ginamit ko ito para mabuhay.”

Ang Thanksgiving na iyon ay naging wakas ng isang kasinungalingan at simula ng bagong buhay. Isang paalala na minsan, ang pinaka-mapanganib na kaaway ay hindi estranghero—kundi kapamilyang handang sirain ka sa hapag na dapat sana’y puno ng pasasalamat.