Isang matinding ugong ang ngayon ay umiikot at tila yumanig sa mga pader ng kapangyarihan matapos ang mga naglabasang ulat tungkol sa isang malaking kaganapan na kinasasangkutan ng business tycoon na si Ramon Ang. Sa gitna ng tahimik na operasyon ng gobyerno, biglang pumutok ang balita na tila may malaking pagbabago sa direksyon ng pamamahala, partikular na sa mga proyektong may kinalaman sa imprastraktura at serbisyo publiko. Ang sentro ng usapan ay ang umano’y “shock” o pagkagulat ng mga nasa Palasyo sa mga pangyayari, na nagpapahiwatig na may mga desisyong ginawa na hindi inaasahan ng marami, lalo na ng mga nakaupo sa pwesto. Ang isyung ito ay hindi lamang tungkol sa negosyo kundi pati na rin sa tiwala at kakayahang magpatakbo ng malalaking responsibilidad.

Ang pangalan ni Ramon Ang o RSA ay hindi na bago sa mga ganitong klase ng “take over” o pagsalo ng mga responsibilidad na tila nahihirapan ang iba na gampanan. Kilala siya bilang isang lider na mabilis umaksyon at hindi nagpapaligoy-ligoy. Sa pagkakataong ito, ang usap-usapan ay ang kanyang direktang pag-amin o pagtanggap sa hamon na posibleng magresulta sa pagkakapalit ng isang opisyal o personalidad na tinutukoy sa alyas na “JR”. Marami ang nagtatanong kung sino ang “JR” na ito at bakit tila sobrang napahiya o naapektuhan ang kanyang kampo sa mga naging kaganapan. Sinasabing ang hakbang na ito ay para siguruhin na ang mga proyekto ay uusad nang maayos at hindi mabubalam dahil sa hindi pagkakaunawaan o kakulangan sa aksyon.

Ang terminong “PSARA” o ang paksang may kinalaman sa pamamahala at seguridad ay naging mainit na topic din. Sinasabing ang hakbang ni Ramon Ang ay isang direktang sagot sa mga pagkukulang na nakikita sa kasalukuyang sistema. Ang pagkagulat ng Palasyo ay maaaring senyales na hindi nila inakala na aabot sa ganitong punto ang sitwasyon kung saan kailangan ng isang pribadong sektor na bigat na tulad ni RSA para ayusin ang gusot. Ang ganitong mga eksena ay nagpapakita na sa panahon ngayon, ang resulta at performance ang higit na mahalaga kaysa sa posisyon o pangalan. Kung totoo man na may napahiya, ito ay nagsisilbing paalala na ang serbisyo sa taumbayan ay hindi dapat binabalewala.

Sa kabilang banda, ang reaksyon ng publiko ay halo-halong gulat at pag-asa. Para sa marami, ang pagpasok ni Ramon Ang sa eksena ay senyales ng pag-asa na magkakaroon ng tunay na pagbabago at bilis sa serbisyo. Gayunpaman, hindi maiwasan ang mga espekulasyon kung ito ba ay magdudulot ng lamat sa relasyon ng ilang opisyal. Ang sinasabing pag-amin at ang planong take over ay tila isang malaking sampal sa mukha ng mga nagpabaya, kung meron man. Ang drama sa likod ng mga pinto ng kapangyarihan ay patuloy na nagbubukas ng mga tanong: Sino ang tunay na may kontrol? At hanggang kailan mananatili ang mga nakaupo kung may mas magaling na handang sumalo?

Sa huli, ang pinaka-importanteng aspeto ng kwentong ito ay ang kapakanan ng ordinaryong mamamayan. Kung ang pagpapalit kay “JR” at ang pag-take over ni Ramon Ang ay magreresulta sa mas maayos na paliparan, mas mabilis na transportasyon, o mas magandang serbisyo, tiyak na susuportahan ito ng taumbayan. Ang “shock” factor sa Palasyo ay lilipas din, ngunit ang epekto ng mga desisyong ito ay mararamdaman ng matagal. Mananatiling nakamasid ang publiko sa mga susunod na kabanata ng political at corporate drama na ito, naghihintay kung ang mga pangako at pagbabago ay tuluyang magkakatotoo o mananatiling kwento lamang.