Sa loob ng nakaraang buwan, kumalat ang nakakakilabot na tensiyon sa political sphere ng Pilipinas nang biglang maglaho si Bato Dela Rosa mula sa publiko, isang pagkawala na hindi maipaliwanag ng kanyang opisina at lalo pang nagpasiklab ng samu’t saring haka-haka. Ang katahimikang bumalot sa kanyang tirahan, opisina, at mga dating pinupuntahang lugar ay nagbigay-daan sa mga ispekulasyon na may kinalaman ito sa posibleng pag-usad ng International Criminal Court sa mga isyung matagal nang nakadikit sa mga personalidad na konektado sa DDS network. Habang walang opisyal na pahayag na inilalabas, isang matinding takot ang bumalot sa mga kaalyado niya, lalo na’t may mga bulong-bulungan na sina Bong Go at Sara Duterte ang maaaring isunod at posibleng maging bahagi ng mas malawak na international inquiry. Habang ang gobyerno ay nananatiling tikom ang bibig, ang loob ng Malacañang ay umano’y puno ng kaba, at ang bawat staff ay nagiging mas tahimik, mas observant, at mas maingat sa bawat kilos. May mga kwento mula sa loob na nagsasabing may ilang nakapaskil na pangalan sa isang internal list, isang dokumentong hindi malinaw kung sino ang gumawa at saan nagmula, ngunit pinaniniwalaang nagpapakita ng mga pangalang posibleng magkaroon ng legal na dagok mula sa labas ng bansa.

Sa gitna ng tensiyon, ang pagkawala ni Bato ay hindi tinrato ng mga insiders bilang simpleng pag-iwas sa media o personal retreat. Ayon sa mga taong nakakausap umano nang patago, ang kanyang pagkawala ay bahagi ng mas malalim na hakbang upang umiwas sa mga posibleng usapan, subpoena, o internal pressure mula sa mga dating kaalyado. May mga ulat na tila may lihim na meeting siyang dinaluhan bago siya tuluyang hindi makita: isang pagpupulong na hindi nagpatawag ng media at hindi nilagyan ng anumang official minutes, ngunit sinasabing naging emosyonal, mainit, at puno ng pagtatalo tungkol sa mga darating na linggo. Ang ilan ay naniniwalang ang mismong meeting na iyon ang nagtakda ng direksyon ng kanyang biglaang pag-urong sa publiko, at mula noon, nagmistulang multo ang senador: walang sighting, walang statement, walang mensahe sa social networks, at walang opisyal na press release.

Habang nagtatago si Bato, mga ulat naman ang nagsimulang umikot tungkol sa dalawa sa pinakamalalaking personalidad na konektado sa dating administrasyon: Bong Go at Sara Duterte. Ayon sa mga confidential whispers na kumakalat sa loob ng political blocks, may ilang isyu na umano ay muling lumilitaw sa radar ng international legal bodies, dahilan upang maging mas alerto at defensive ang ilang opisyal. Ang pag-ungot ng ICC ay hindi bago, ngunit ang timing — kasunod ng pagkawala ni Bato — ay nagbigay ng impresyon na may malaking bagay na papalapit. Ang ilan sa mga tauhan nina Go at Duterte ay nagsimula nang mag-reassess ng kanilang public engagements; may ilan umanong events ang biglaang kinansela, at may mga security adjustments na ginawa ayon sa isang hư cấu insider na nakapansin ng unusual movement sa kanilang compound.

Sa gitna ng pagkalat ng ulat, ang social media naman ay literal na sumabog sa mga hula, intriga, at conspiracy theories. May mga nagpost ng umano’y screenshots ng private chats, may kumalat na voice recording na hindi tiyak kung totoo, may ilang naglabas ng video clips na low-resolution ngunit inaangkin na nagmula sa isang sensitive meeting. Ang lahat ng ito, totoo man o hindi, ay lalong nagpalala sa sitwasyon; ang mga pangalan na dati nang kontrobersyal ay muling sinisid sa mas masalimuot na espasyo. Ang ilang supporters ay nanatiling matatag, ngunit ang ilan ay tila nawawalan ng direksyon, lalo na’t sunod-sunod ang mga kumakalat na teorya na maaaring malawakang reshuffle ng political alliances ang mangyari.

Sa loob naman ng Malacañang, ayon sa ilang sources, hindi raw maipinta ang bigat ng atmospera. Ang mga usual na tawanan sa hallway ay napalitan ng bulungan. Ang mga staff na dati’y mabilis humakbang ay naging mabagal at mapagmatyag, parang inaantay ang isang anunsyo na hindi nila sigurado kung kailan darating o kung darating pa. May ilang opisyal na halos hindi magkatinginan sa mga meeting, may mga nagmamadaling umiwas sa mga tanong, at may mga nagkukulong sa kanilang opisina na tila may sinusuri o tinatanggal na dokumento. Ang tensiyon ay hindi na lamang umiikot sa mga isiping posibleng may darating na international case; may ilan na ring natatakot na baka ang mismong loob ng political circle ay mabiyak. Sa totoo lang, may mga kwento na nagsasabing may ilang dating kaalyado ang biglang hindi na gaanong nag-uusap at may ilang nag-aalangan nang magpakita sa mga major events.

Kasabay ng lahat ng ito, ang publiko ay tila nanonood ng isang political thriller na naglalahad ng mga twist kada araw. Ang trending topics ay ilang linggong hindi bumaba: pangalan ni Bato, pangalan nina Go at Duterte, at ang pariralang “ICC next target?” ay halos naging pang-araw-araw na laman ng timeline. Ang mga vlogger at political commentators ay nag-uunahan sa paglabas ng interpretasyon, pag-aanalisa, at minsan ay dramatikong storytelling tungkol sa kinabukasan ng mga personalidad na minsan nang naging pinakamakapangyarihan sa bansa. Bawat bagong video ay nakaka-viral, bawat bagong tsismis ay kinakapitan ng libo-libong viewers, at bawat anino ng bagong update ay kaagad na pinapansin ng publiko.

Sa mga research groups at political analysts naman, ang nangyayari ay tinitingnan bilang yugto ng malaking pag-ikot ng political klima. Ang pagkawala ni Bato ay hindi lamang tungkol sa pag-iwas; ito ay simbolo ng pagkapunit ng lumang political fabric. Ang posibilidad na madamay sina Bong Go at Sara Duterte ay higit pa sa simpleng tanong ng legal accountability; ito ay nagiging simbolo ng pagbabago ng kapangyarihan. Ang mga dating sandigan ng administratibong grupo ay tila nagiging lumang piraso ng chess board — mga piyesang naghihintay kung sila ba ay mabubura, mapapalitan, o magagamit muli sa bagong political game.

Habang ang mga araw ay lumilipas, may mga bagong bulong pang lumalabas na nagdadagdag lang sa kaba: may sinasabing may secret flight list, may nagsasabing may third-party negotiation, may nagsasabing may politicians na biglang nagpalakas ng kanilang international legal team. Ang mga kwentong ito ay hindi pa napapatunayan ngunit patuloy na lumalawak, at habang lumalawak sila, lumalawak din ang takot at tensiyon sa mga taong konektado sa nasabing political network. Ang kawalan ng official statement mula sa mga involved ay nagiging gasolina sa apoy; ang katahimikan ay mas nakakatakot kaysa sa anumang denial.

Sa puntong ito, isang bagay ang malinaw: ang usaping ito ay hindi basta mawawala. Ang pagkawala ni Bato ay isa lamang sa maraming pangyayaring magtutulak sa muling pag-ikot ng political eksena. Ang potensyal na pagdawit sa iba pang personalidad ay maaaring magbukas ng panibagong kabanata na mas masalimuot, mas mabigat, at mas makakayanig sa bansa. Ang bawat kilos ng mga pangunahing aktor ay tinitingnan, at ang bawat maliit na impormasyon ay lumalaki habang sinusuri ng publiko.

Kung magpapatuloy ang katahimikan, lalabas at lalabas ang mga hula — at lalawak nang lalawak ang pagkahati-hati ng opinyon. Kung may magsasalita, siguradong magkakaroon ng shockwaves. Ngunit kung may totoong usad sa ICC, iyon ang magtatakda ng direksyon ng buong kwento.

At sa kasalukuyang ritmo ng tensiyon, ang Pilipinas ay tila nakatingin sa isang dulo ng bangin, naghihintay kung ang susunod na hakbang ay magpapatumba sa mga dati nang naghari o magbubukas ng bagong landscape ng kapangyarihan. Sa isang bansa kung saan ang politika ay palaging mas dramatiko kaysa sa pelikula, ang pagkawala ni Bato, ang pag-ikot ng ICC rumors, at ang unti-unting pagbitak ng lumang alyansa ay nagiging isang mala-epikong kwento ng pagbabago, pagtatago, at paghihintay kung sino ang unang bibigay at sino ang mananatili.