Sa makulay at madalas ay magulong mundo ng pulitika sa Pilipinas, bihirang makakita ng isang lider na nananatiling matatag sa gitna ng sunod-sunod na mga pag-atake. Ngunit para kay Bise Presidente Sara Duterte, ang mga pagsubok na ito ay tila nagsisilbing gasolina lamang upang lalong mag-alab ang suporta ng kanyang mga tagasunod. Sa mga nagdaang araw, naging sentro ng usapan ang VP hindi dahil sa kakulangan ng gawa, kundi dahil sa tila “orchestrated” o planadong paninira at mga imbestigasyong pilit na ibinabato sa kanyang opisina.

Isang malaking isyu na pumutok kamakailan ay ang panawagan ng ilang kritiko, kabilang na si Professor Cielo Magno, na pilit na pinabubuksan ang mga bank accounts ni VP Sara. Sa isang viral na pagsusuri, mariing pinuna ng mga tagasuporta ang lohika ng ganitong hiling. Kung tunay na may ebidensya ng pagnanakaw o korapsyon, bakit kailangang dumaan sa “fishing expedition” o ang pilit na paghahanap ng ebidensya mula sa sariling accounts ng nasasakdal? “Ibig niyong sabihin, wala kayong ebidensya?” ito ang naging matapang na tanong na umalingawngaw sa social media. Ipinapakita nito ang tila kawalan ng basehan ng mga paratang at ang desperasyon ng mga kalaban sa pulitika na mantsahan ang pangalan ng mga Duterte.

Sa kabila ng lahat ng ito, hindi nagpadaig si Bise Presidente Sara Duterte. Sa isang madamdaming pahayag, kinilala niya ang katatagan ng kanyang mga supporters na hindi bumitaw mula pa noong 2015. Ayon sa kanya, “I am truly blessed as a politician kasi kahit anong paninira ng mga kalaban sa akin, nandiyan pa rin ‘yung taong bayan.” Binigyang-diin din niya ang kahalagahan ng pagiging mapanuri ng mga Pilipino—ang kakayahang makita ang pagkakaiba ng “paninira” sa “katotohanan.” Sa kanyang pananaw, ang suportang ito ay hindi lamang para sa kanya kundi para sa buong Office of the Vice President (OVP) na patuloy na nagtatrabaho sa likod ng mga kamera.

Ngunit bakit nga ba nananatiling matapat ang mga tao sa mga Duterte sa kabila ng mga inaalok na alternatibo? Ayon sa maraming boses sa internet, ang pamilyang Duterte lamang ang nakikita nilang may tunay na political will upang magdala ng pagbabago. Binatikos din ang mga tinaguriang “alternative leaders” tulad nina Leni Robredo at Risa Hontiveros, na ayon sa mga kritiko ay madalas na nakatutok sa paninisi sa halip na paglutas ng mga problema sa kanilang sariling hurisdiksyon. Ang paghahambing na ito ay lalong nagpapatatag sa imahe ni VP Sara bilang isang lider na mas pinipiling kumilos kaysa makipag-away sa media.

Hindi rin nakaligtas sa usapan ang mga panlabas na isyu tulad ng International Criminal Court (ICC). Binanggit ang mga hakbang ni Karim Khan at ang mga tensyon sa pagitan ng ICC at ng mga bansang tulad ng Russia, na nagpapakita ng komplikadong sitwasyon ng hustisya sa pandaigdigang entablado. Sa loob naman ng bansa, nabunyag ang malalaking problema sa budget ng DPWH sa gitna ng mga bicameral meetings, kung saan tila nagkulang sa kaukulang papeles ang ahensya habang nasa gitna ng live na diskusyon. Ang mga ganitong isyu ang dapat umanong pagtuunan ng pansin ng gobyerno at ng mga kritiko, sa halip na ubusin ang oras sa panggigipit sa OVP.

Sa huli, ang kwento ni VP Sara Duterte ay kwento ng isang lider na hinubog ng mga pagsubok. Habang ang kanyang mga kalaban ay abala sa paghahanap ng butas, ang kanyang mga tagasuporta ay lalong nagiging matatag sa kanilang paniniwala. Para sa marami, si Sara Duterte ay hindi lamang isang Bise Presidente; siya ang simbolo ng pag-asa para sa isang Pilipinas na pagod na sa lumang istilo ng pulitika. Ang laban na ito ay malayo pa sa katapusan, ngunit isang bagay ang malinaw: hangga’t nandiyan ang suporta ng taong bayan, hindi matitinag ang paninindigan ng Agila ng Davao.