Nagulantang ang publiko matapos kumalat sa social media ang balitang may umano’y koneksyon sa Pilipinas ang mga gunman sa isang terror attack sa Australia. Sa unang tingin, mabilis itong nagdulot ng takot, galit, at pagkalito—lalo na sa mga Pilipinong may pamilya o kaanak sa abroad. Ngunit habang dumarami ang impormasyon, mas naging malinaw na masalimuot ang kaso at hindi dapat husgahan sa iisang anggulo.

Ayon sa mga unang ulat na kumalat online, ilang suspek sa naturang insidente ay may pinagmulan o dating koneksyon umano sa Pilipinas. Dahil dito, agad na naging sentro ng usapan ang tanong: totoo bang “galing Pilipinas” ang mga gunman? O isa lamang itong maling interpretasyon na pinalala ng mabilis na pagkalat ng impormasyon sa social media?

Mahalagang linawin na sa mga ganitong sensitibong pangyayari, ang salitang “galing” ay maaaring mangahulugan ng iba’t ibang bagay. Maaari itong tumukoy sa dating paninirahan, lahi, o personal na background—ngunit hindi awtomatikong nangangahulugang may direktang kinalaman ang isang bansa o ang mga mamamayan nito sa mismong krimen. Ito ang punto na binibigyang-diin ng ilang eksperto at tagamasid ng balita.

Sa Australia, agad na kumilos ang mga awtoridad upang tiyakin ang kaligtasan ng publiko. Pinalibutan ang lugar ng insidente, isinara ang ilang kalsada, at pinaigting ang seguridad sa mga pampublikong lugar. Kasabay nito, sinimulan ang masusing imbestigasyon sa pagkakakilanlan ng mga sangkot, kanilang motibo, at posibleng network na kinasasangkutan nila.

Habang nagpapatuloy ang imbestigasyon, nanawagan ang mga opisyal laban sa mabilisang paghuhusga at pagkalat ng hindi beripikadong impormasyon. Ayon sa kanila, ang pag-uugnay ng krimen sa isang lahi o bansa nang walang malinaw na ebidensya ay maaaring magdulot ng hindi kinakailangang takot at diskriminasyon, lalo na sa mga migranteng komunidad.

Sa panig ng Filipino community sa Australia, ramdam ang kaba at pangamba. Marami ang agad na naglabas ng pahayag na mariing kinokondena ang anumang uri ng karahasan at terorismo. Para sa kanila, mahalagang maipakita na ang mga Pilipino sa Australia ay mapayapa, masisipag, at sumusunod sa batas. Ayaw nilang madamay ang buong komunidad sa isang insidenteng ginagawa ng iilan.

May ilang netizen din ang nagpahayag ng pagkabahala sa kung paano inilalahad ang balita. Anila, sa panahon ng clickbait at viral headlines, madaling palakihin ang isang detalye hanggang magmukhang katotohanang kumakatawan sa buong bansa. Isang maling interpretasyon lang, maaaring magbunga ng galit at maling akala laban sa mga inosenteng tao.

Sa Pilipinas naman, may mga reaksyon ding lumabas online. May nagulat, may nagalit, at may nagtatanong kung paano nasangkot ang pangalan ng bansa sa isang international na krimen. May panawagan din sa mga netizen na maging responsable sa pagbabahagi ng balita at hintayin ang opisyal na pahayag bago magbigay ng matitinding konklusyon.

Sa mga ganitong pangyayari, malinaw ang isang aral: ang terorismo ay hindi dapat ikabit sa lahi, nasyonalidad, o relihiyon. Ito ay gawa ng mga indibidwal o grupo na may sariling motibo, at hindi kailanman dapat maging representasyon ng isang buong bayan. Ang mabilis na paghusga ay maaaring magdulot ng mas malaking pinsala kaysa sa mismong maling impormasyon.

Habang hinihintay ang kompletong resulta ng imbestigasyon, patuloy ang panawagan ng mga awtoridad at komunidad sa Australia at Pilipinas na manatiling kalmado, mapanuri, at maingat. Sa gitna ng takot at ingay, ang katotohanan pa rin ang dapat manaig—hindi ang haka-haka.

Sa huli, ang insidenteng ito ay hindi lamang usapin ng krimen at seguridad. Isa rin itong pagsubok sa kung paano tayo tumutugon sa balita: pipiliin ba nating magpadala sa takot at galit, o maghihintay ng malinaw na katotohanan bago humusga?