Sa lungsod ng Jeda, isang pangkaraniwang araw sa trabaho ang nauwi sa trahedya para kay Michael Ramos. Habang abala siya sa pag-aayos ng mga tubo sa ilalim ng araw, isang tawag mula sa kanyang ina sa Nueva Ecija ang nagbukas ng pinto sa matinding pangamba. Dito, unang narinig ni Michael ang mga bulong tungkol sa kakaibang relasyon ng kanyang asawa, si Rachel, at ng ama nitong si Ignacio.

Mula sa simula, hindi naniwala si Michael. Si Rachel, ang kanyang sandigan at kasama sa bawat padala mula sa kanyang buwanang trabaho sa Saudi Arabia, ay palaging nasa isip niya kasama ang kanilang anak na si Lawrence. Ngunit habang binabalikan ang huling mga tawag at kilos ng asawa, unti-unting nabuo sa kanyang isipan ang masamang kutob. Ang malamig na sagot ni Rachel sa kanyang tanong tungkol sa mga naririnig ay nagdagdag lamang sa pag-aalangan.

Dumating si Michael sa Pilipinas noong December 15, 2016, tahimik na umalis sa Saudi, dala ang layuning harapin ang katotohanan. Sa pagdating sa bahay sa Nueva Ecija, naramdaman niya agad ang kakaibang katahimikan. Hindi naroroon si Rachel; tanging ang anak na si Lawrence at ang lumang laruan na dati niyang ipinadala ang bumungad sa kanya. Ang muling pagkikita ng kanyang ina, Perlita, ay naghatid ng kaunting aliw ngunit mas lalong nagpaigting ng kaba.

Ang nakagugulat na tanawin ay natuklasan ni Michael sa bukid, sa lumang kubo na itinayo ni Mang Ignacio. Doon, nakita niya ang inaakala niyang hindi posible: ang kanyang asawa at ama ng kanyang asawa, magkayakap sa ilalim ng kumot. Ang bawat pintig ng kanyang puso ay nangibabaw sa katahimikan ng umaga. Sa kabila ng sakit at pagkabigla, pinilit niyang kausapin ang dalawa. Ngunit sa halip na paghingi ng tawad, si Rachel ay naglagay ng sisi kay Michael, na umano’y nagtrabaho sa malayo at hindi nakadama ng sapat na presensya sa pamilya.

Sa mga sumunod na araw, tahimik si Michael, tila nakulong sa kanyang sariling iniisip. Si Rachel ay bumalik sa bahay, ngunit walang luha, paliwanag, o pagsisisi. Iniwan niya ang anak nilang si Lawrence sa pangangalaga ng lola, habang si Mang Ignacio ay tuluyang umalis, hindi na bumalik sa kanilang tahanan.

Hindi pinayagan ni Michael na manatili sa emosyon ang kanyang galit. Sa tulong ng abogado, nag-ipon siya ng ebidensya, nakipag-ugnayan sa mga saksi, at isinampa ang kasong adultery at paglabag sa RA 9262 laban sa asawa at sa ama nito. Ang hustisya ay dahan-dahang nagsimula sa proseso ng korte. Matapos ang mga buwan ng paghihintay, natunton at nahuli ang dalawa sa Maynila.

Sa hatol ng hukuman, parehong guilty si Rachel at Mang Ignacio. Pinatawan si Rachel ng 10 taong pagkakakulong, habang si Mang Ignacio ay nakatanggap din ng hatol dahil sa karagdagang paratang. Bukod dito, parehong pinatawan ng obligasyon na magbayad ng danyos kay Michael at sa bata bilang pagkilala sa pinsalang idinulot ng kanilang mga aksyon.

Matapos ang matinding pagsubok, tahimik na namuhay si Michael kasama ang kanyang anak at ina. Araw-araw ay puno ng simpleng gawain—pagluluto ng agahan, paghahanda ng baon, at pagtutok sa maliit na trabaho bilang mekaniko. Sa kabila ng nakaraan, unti-unting muling nabuo ang tiwala at katahimikan sa kanilang tahanan.

Ang kwento ni Michael ay hindi lamang tungkol sa pagtataksil kundi pati na rin sa pagpapatunay na sa kabila ng sakit at pagkabigo, ang determinasyon at pagsunod sa batas ay nagdudulot ng hustisya at bagong simula. Ito rin ay paalala sa mga pamilya, lalo na sa mga OFW, na ang pangako at tiwala sa isa’t isa ay hindi dapat nilalabag, kahit pa pasubukin ng distansya o tukso.