Mainit na naman ang usapin sa politika matapos lumabas ang panibagong testigo na nagsasabing may alam umano siya sa pagkakasangkot ni dating senador Ramon “Bong” Revilla Jr. sa kontrobersyal na flood control corruption scandal. Sa pagkakataong ito, hindi basta kuwento o haka-haka ang iniulat—isang dating tauhan mismo ang lumapit sa media at naghayag ng mga detalye na nag-udyok ng matinding interes at mas malakas na pagtutok ng publiko.

Sa gitna ng patuloy na imbestigasyon sa umano’y maanomalyang flood control projects, muling nabanggit ang pangalan ni Revilla—isang personalidad na minsan nang nasangkot sa malawakang pork barrel scam noong 2013 at nakakulong bilang bahagi ng proseso. Ngayon, habang mainit ang usapin ng plunder at katiwalian sa ilalim ng iba’t ibang proyekto, heto’t may lumulutang na bagong alegasyon na muling nag-uugnay sa kanya sa umano’y pagkuha ng kickbacks mula sa mga kontrata.

Ang lumapit na testigo ay ipinakilala bilang “alias J,” isang dating aide na umano’y nagsilbi nang matagal sa kampo ni Revilla. Sa isang eksklusibong ulat, idinetalye ni alias J ang mga personal na karanasang nagpapakita raw ng umano’y pagdaloy ng pera mula sa ilang contractor patungo sa dating senador. Ayon sa kanya, may mga pagkakataong may inilalagay na malalaking bag sa kanilang VIP car—mga bag na, ayon sa kanya, hindi nila pinapayagang buksan dahil alam daw nilang pera ang laman nito.

Dagdag pa ni alias J, tinutukoy niyang si dating DPWH Undersecretary Roberto Bernardo umano ang isa sa nagdadala ng pera. Hindi ito ang unang beses na nababanggit ang pangalan ni Bernardo sa mga imbestigasyon, ngunit ang pahayag ng whistleblower ay nagbigay ng mas malinaw na koneksyon sa pagitan niya at ng dating senador. Ayon sa salaysay, ilang ulit na raw naghatid si Bernardo ng pera sa mismong bahay ni Revilla, bagay na mariing ikinaila ng kampo ng dating senador sa mga nakaraang pahayag.

Mas lalo pang umigting ang interes ng publiko nang sabihin ni alias J na mayroon siyang hawak na listahan at dokumento na umano’y naglalaman ng mga proyekto at priority allocations noong 2020. Ayon sa kanya, ito raw ay mga papeles na naiwan ng dating senador sa isang sasakyan noong siya pa ang naka-duty. Inilagay niya raw ito sa ligtas na lugar dahil baka siya ang singilin kapag nawala ang mga ito. Ang mga dokumentong ito, ayon sa ulat, ay naisumite na umano sa Office of the Ombudsman.

Hindi rito nagtatapos ang salaysay ng whistleblower. Ikinuwento rin niyang minsang naganap ang isang engkwentro sa Manila Yacht Club kung saan daw nakasama ang ilang contractor, si Undersecretary Bernardo, at si Revilla. May isa raw pang pangalan na binanggit sa recording, ngunit hindi muna pinakinggan sa ulat dahil hindi pa ito opisyal na lumalabas sa anumang imbestigasyon. Ang presensya ng iba pang personalidad na hindi pa pinapangalanan ay mas lalong nagbigay-kulay sa pangyayari.

Sa mga ganitong usapin, natural na magtanong ang tao: gaano ka-solid ang mga dokumentong hawak ng testigo? May mga screenshot, mga mensaheng naka-save, at mga papeles na iniulat niyang nakalap mula sa panahong siya’y nasa serbisyo. Ngunit tulad ng inaasahan sa anumang alegasyon, kailangan pa itong dumaan sa imbestigasyon, pagsusuri, at pagtitimbang ng mga otoridad.

Isa pang nakakagulat na bahagi ng pahayag ni alias J ay ang umano’y alok sa kanya ng dalawang milyong piso kapalit ng pananahimik. Ayon sa kanya, may isang taong konektado raw sa kampo ni Revilla ang lumapit sa kanya noong Agosto at nag-alok ng halagang maaaring magsilbing “pangsimula ulit” sa probinsya. Ipinakita raw niya ang ilan sa mga mensahe bilang patunay na may naganap na ganitong pag-uusap.

Habang lumalabas ang mga akusasyong ito, tahimik ang kampo ng Revilla family. Ayon sa media network na naglabas ng ulat, ilang ulit na raw silang nagpadala ng request para sa panig ni Revilla, ngunit hanggang ngayon ay wala pa silang natatanggap na opisyal na pahayag. Sa mga nauna namang pagkakataon, sinabi ni Revilla na ginagamit lamang ang kanyang pangalan upang pagtakpan ang tunay na responsable. Paulit-ulit niyang iginiit na hindi siya sangkot sa anumang ilegal na gawain at dinadawit lang umano sa mga isyung wala siyang kinalaman.

Pero para sa publiko, ang pinakamalaking tanong ay hindi lamang kung totoo ang mga detalye. Ang mas mabigat na tanong ay: sino ang dapat managot kung mapatunayang may irregularidad sa pondong inilaan para sa mga proyektong dapat sana ay nakakatulong sa komunidad? Ang flood control projects—na sakop ng mga alegasyon ngayon—ay mga proyektong dapat ay nagproprotekta sa mga kababayan mula sa pagbabaha at sakuna. Sa halip na nakakatulong, nagiging ugat pa ito ng mga kontrobersyang nagbubukas ng tanong tungkol sa kalinisan ng pamamahala.

Marami ring nagtataka: bakit patuloy na nasasangkot ang ilang pangalan sa mga isyung may kinalaman sa pondo ng bayan? Bakit paulit-ulit na lumilitaw ang mga personalidad na minsan nang hinarap ang parehong paratang noong nakaraan? At kung totoo man ang sinasabing malalaking kickback, bakit napakahirap itong mapatunayan sa korte?

Ngunit higit pa sa mga dokumento, listahan, at pangalan, ang pinaka-nagpapainit sa diskusyon ay ang magkakasalungat na naratibo. May whistleblower na nagbibigay ng detalyadong salaysay, at may taong mariing tumatanggi. May mga papeles na isinumite raw sa Ombudsman, at may panig na naninindigang gawa-gawa lamang ito para siraan ang isang personalidad.

Sa ngayon, ang tanging malinaw ay lalalim pa ang imbestigasyon. Habang mas maraming lumalabas na impormasyon, mas lumalakas ang panawagan para sa transparency. At para sa mga Pilipinong matagal nang sawang-sawa sa mga balitang may kinalaman sa kurapsyon, ang bawat bagong pahayag, bagong dokumento, at bagong testigo ay nagiging bahagi ng isang mas malaking kwento kung saan ang hinahangad ng lahat ay simpleng katotohanan at hustisya.

Sa huli, kung ang mga alegasyon ay mapatunayang tama, may mga kailangang managot. Ngunit kung mapatunayang hindi totoo, may mga kailangang managot din sa paninira at paglikha ng maling naratibo.

Habang hinihintay ng bansa ang susunod na galaw ng Ombudsman at ng iba pang ahensya, nananatili ang isang katotohanan: ang mga kwento ng katiwalian ay hindi na basta lumilipas. Lalo nitong pinapainit ang panawagan ng taumbayan para sa malinis na pamamahala. At sa bawat whistleblower na lumilitaw, mas nagiging malinaw na marami pa ang hindi nalalaman ng publiko—na marahil ay oras na ring lumabas sa liwanag.