Sa gitna ng sunod-sunod na kilos-protesta at mga panawagan para sa pagbabago sa liderato, nananatiling matatag ang upuan ni Pangulong Ferdinand “Bongbong” Marcos Jr. sa Malacañang. Sa kabila ng ingay sa kalsada at mga matitinding salitang binitawan ng mga kritiko, lalo na mula sa kampo ng mga Duterte, tila hindi natupad ang inaasahan ng marami na magkakaroon ng malaking pagbabago sa kapangyarihan. Sa ngayon, tapos na ang mga malalaking rally, ngunit ang realidad ay hindi nagbago: si PBBM pa rin ang nakaupo, habang ang mga sumusuporta sa dating administrasyon ay tila naiiwang nagtatanong kung nasaan na ang kanilang lakas.

Ang nakalipas na mga buwan ay naging saksi sa unti-unting paglamig ng relasyon sa pagitan ng pamilya Marcos at Duterte. Ang dating “UniTeam” na naging simbolo ng pagkakaisa noong 2022 elections ay tuluyan nang nagkawatak-watak. Ang mga naging rally sa iba’t ibang bahagi ng bansa, partikular na ang mga pinangunahan ng mga tapat na tagasuporta ni dating Pangulong Rodrigo Duterte, ay may iisang malinaw na mensahe—ang pagpapatalsik o pagpapabitiw kay PBBM. Ngunit ayon sa mga obserbasyon, mukhang hindi ito sapat para yanigin ang kasalukuyang administrasyon. Sa halip na lumakas, tila mas naging “nganga” o walang malinaw na direksyon ang naging tugon ni Bise Presidente Sara Duterte sa mga kaganapang ito.

Bakit nga ba tila nawawalan ng suporta ang mga DDS sa mga ganitong pagkilos? Isa sa mga nakikitang dahilan ay ang pagbabago ng ihip ng hangin sa pulitika. Maraming Pilipino ang pagod na sa walang katapusang bangayan at mas gusto na lamang makakita ng mga konkretong resulta sa ekonomiya at presyo ng bilihin. Bagama’t may mga isyu pa ring kinakaharap ang gobyerno ni Marcos, ang mga “noise” o ingay mula sa mga destabilization plots ay hindi na kasing-lakas ng dati. Ang mga dating deboto ng mga Duterte ay unti-unti na ring nagiging mapanuri, lalo na’t nahaharap si VP Sara sa mga kontrobersya gaya ng usapin sa confidential funds at mga banta ng impeachment.

Sa mga nakalipas na rally, kapansin-pansin na hindi na kasing-dami ang dumadalo kumpara noong panahon ng kampanya. Ito ay isang masakit na katotohanan para sa mga nagnanais na mapatalsik ang Pangulo. Ang bansag na “iyak” sa mga DDS ay naging karaniwang biro na sa social media dahil sa tila kawalan ng momentum ng kanilang mga panawagan. Habang abala ang kampo ng Bise Presidente sa pagtatanggol sa kanilang mga sarili mula sa mga legal na reklamo, ang Malacañang naman ay patuloy na naglalabas ng mga pahayag na sila ay nakatutok sa trabaho at hindi sa pulitika.

Hindi rin matatawaran ang suportang nakukuha ni PBBM mula sa ibang sektor, kabilang na ang militar at kapulisan, na nananatiling tapat sa chain of command. Ito ang pangunahing dahilan kung bakit kahit anong dami ng rally sa Liwasang Bonifacio o sa Davao, kung wala ang suporta ng mga institusyong ito, mananatiling “ingay” lamang ang lahat. Ang tila pananahimik o kawalan ng matinding aksyon mula kay VP Sara sa gitna ng mga hiyaw ng kanyang mga supporters ay nagpapakita rin ng limitasyon ng kanyang kasalukuyang kapangyarihan sa loob ng gobyerno.

Sa dulo, ang mga rally ay natapos na ngunit ang status quo ay nananatili. Ang mga Pilipino ay patuloy na nagmamasid kung paano itatawid ni Pangulong Marcos ang bansa sa natitirang mga taon ng kanyang termino. Para sa mga DDS at mga kritiko, ito ay isang paalala na ang pulitika ay laro ng numero at stratehiya, at sa ngayon, ang bola ay nasa kamay pa rin ng kasalukuyang Pangulo. Ang tanong na lang ay kung kailan titigil ang bangayang ito para sa ikabubuti ng sambayanan, o kung ito na nga ba ang simula ng tuluyang paglubog ng isang dating makapangyarihang paksyon.