Sa isang eksklusibong subdivision sa Alabang, nakatayo ang isang malaking mansyon na pag-aari ng pamilya Montemayor. Puno ito ng mga antik na kagamitan, mamahaling paintings, at kumikinang na chandelier. Ngunit sa likod ng karangyaan ng bahay na ito ay may isang madilim na sulok kung saan nakatira si Lisa. Si Lisa ay bente-kwatro anyos, maganda sana ngunit payat na payat, laging nakayuko, at puno ng peklat ang mga kamay dahil sa walang tigil na trabaho. Siya ang asawa ni Gary, ang kaisa-isang anak ng mga Montemayor.

Isang simpleng tindera sa palengke si Lisa nang makilala siya ni Gary. Nagka-ibigan sila at nagpakasal sa huwes nang palihim dahil tutol ang ina ni Gary na si Doña Elvira. Nang mangibang-bansa si Gary bilang Engineer sa Dubai, naiwan si Lisa sa puder ng biyenan. Ang pangako ni Gary, “Mahal, tiis lang muna. Pag-iipunin ko lang tayo ng sariling bahay. Mabait naman si Mama.” Ngunit iyon ang pinakamalaking pagkakamali ng kanilang buhay. Sa oras na umalis si Gary, nagbago ang ihip ng hangin. Ang mansyon ay naging kulungan, at si Lisa ay naging alipin.

Araw-araw, alas-kwatro pa lang ng madaling araw ay gising na si Lisa. Siya ang nagluluto, naglalaba, naglilinis ng buong bahay, at nag-aalaga sa anim na aso ni Doña Elvira. Ang mga katulong ay tinanggal na ng Donya dahil sabi nito, “Nandiyan naman ang palamunin kong manugang, bakit pa ako magbabayad ng iba?”

Isang araw, nagkaroon ng malaking handaan sa mansyon. Birthday ni Doña Elvira. Inimbitahan niya ang lahat ng mayayamang kakilala, business partners, at mga politiko. Ang layunin ng party ay hindi lang selebrasyon, kundi para makuha ang loob ng isang napakayamang investor na galing pa sa Europa—si Madame Olivia Saint-Pierre. Balita sa business circle na naghahanap si Madame Olivia ng paglalagakan ng kanyang bilyones sa Pilipinas, at desperado ang mga Montemayor na makuha ang deal na ito dahil palugi na ang kanilang negosyo sa garments.

“Lisa!” sigaw ni Doña Elvira mula sa grand staircase. “Siguraduhin mong makintab ang sahig! At ‘wag na ‘wag kang magpapakita sa mga bisita ko! Ang dumi-dumi mo! Nakakahiya ka! Doon ka lang sa dirty kitchen at maghugas ng pinggan!”

“Opo, Mama,” mahinang sagot ni Lisa. Gutom na gutom na siya. Simula kahapon ay hindi pa siya kumakain dahil pinarusahan siya ng biyenan nang aksidente niyang mabasag ang isang baso.

Nagsimula nang dumating ang mga bisita. Nagningning ang mansyon sa dami ng alahas at magagarang damit. Si Doña Elvira ay abala sa pag-aasikaso, lalo na nang dumating ang inaasahang panauhin—si Madame Olivia. Bumaba ito sa isang itim na Rolls Royce. Napakaganda, sopistikada, at may awtoridad. Ngunit sa likod ng kanyang dark glasses, may lungkot sa kanyang mga mata. Matagal na siyang may hinahanap sa Pilipinas, isang bahagi ng kanyang nakaraan na nawala dalawampung taon na ang nakararaan.

Habang nagkakasiyahan sa main hall, kumakalam ang sikmura ni Lisa sa dirty kitchen. Ang amoy ng lechon, paella, at iba’t ibang putahe ay umaabot sa kanya, lalong nagpapahirap sa kanyang kalagayan. Maya-maya, pumasok si Doña Elvira sa kusina, kasama ang dalawang “amiga” nito na matapobre din.

“Oh, nandito pala ang ‘prinsesa’,” sarkastikong sabi ng amiga ni Elvira sabay tawa.

“Gutom na po ako, Ma… kahit kanin lang po,” pakiusap ni Lisa. Nanginginig na ang kanyang mga kamay.

Ngumisi si Doña Elvira. “Gutom ka? Sige. Dahil birthday ko, papakainin kita.”

Kumuha si Doña Elvira ng isang plato. Pero hindi plato ng tao. Kinuha niya ang dog bowl ng aso nilang si ‘Princess’. Nilagyan niya ito ng kanin na bahaw na galing sa basurahan (yung tinapon na kaninang umaga) at hinaluan ng tira-tirang sabaw ng dinuguan na panis na.

“Ito,” sabi ni Doña Elvira, inilapag ang dog bowl sa sahig. “Kumain ka. Diyan ka bagay. Wala kang silbi, palamunin ka lang ng anak ko, kaya dapat sa kainan ng aso ka kumain!”

“Ma… huwag naman po… tao naman po ako,” iyak ni Lisa.

“Tao? Ang tao, may pinag-aralan, may yaman, may class! Ikaw? Basura ka na napulot lang ng anak ko sa palengke! Kumain ka o palalayasin kita ngayon din at sisiguraduhin kong hindi mo na makikita si Gary!”

Dahil sa takot at gutom, dahan-dahang lumuhod si Lisa. Ang mga luha niya ay pumapatak sa maruming pagkain. Kinuha niya ang dog bowl. Nanginginig ang kanyang mga kamay habang sumusubo. Kinukunan siya ng video ng mga amiga ni Elvira, nagtatawanan. “Grabe, ang takaw! Bagay nga sa kanya!”

Habang nangyayari ito, sa main hall, nagpaalam si Madame Olivia na gagamit ng restroom. Itinuro ng waiter ang daan, pero naligaw si Olivia. Napadpad siya sa pasilyo papuntang dirty kitchen dahil narinig niya ang tawanan. Akala niya ay may kasiyahan doon.

Pagbukas niya ng pinto, tumambad sa kanya ang eksenang dumurog sa kanyang puso.

Nakita niya ang isang babaeng payat, nakaluhod, kumakain sa plato ng aso habang pinagtatawanan ng mga donya.

“STOP!” sigaw ni Madame Olivia. Ang boses niya ay may kapangyarihan na nagpatigil sa lahat.

Napalingon sina Doña Elvira. Namutla sila nang makita ang bilyonaryo.

“M-Madame Olivia! Naligaw po kayo! Naku, pasensya na po sa view, tinuturuan lang namin ng leksyon ang tamad na katulong,” palusot ni Elvira, pilit na ngumingiti.

Hindi siya pinansin ni Olivia. Nakatitig si Olivia kay Lisa. May kung anong lukso ng dugo siyang naramdaman. Ang hugis ng mukha ng babae… ang mga mata nito na puno ng luha… pamilyar na pamilyar.

Lumapit si Olivia kay Lisa. Hindi siya nandidiri. Lumuhod siya sa maruming sahig, sa tabi ng dog bowl.

“Hija… tumayo ka diyan,” malumanay na sabi ni Olivia.

Inangat ni Lisa ang kanyang mukha. Puno ng dumi at luha. Nang magtama ang kanilang mga mata, napahawak si Olivia sa kanyang dibdib. Nakita niya ang kwintas na suot ni Lisa. Isang lumang locket na ginto na may hugis puso.

Nanginig ang kamay ni Madame Olivia. Hinawakan niya ang kwintas. “Saan… saan galing ito?”

“B-Bigay po ito ng nanay ko… bago siya nawala noong bata pa ako… sabi ng nag-ampon sa akin, suot ko daw ito noong makita nila ako sa simbahan,” sagot ni Lisa.

Binuksan ni Olivia ang locket. Sa loob, may maliit na litrato ng isang sanggol at may nakaukit na pangalan: “Isabella”.

Humagulgol si Madame Olivia. Niyakap niya si Lisa nang napakahigpit. Ang kanyang mga luha ay bumuhos na parang ulan.

“Diyos ko… Isabella! Anak ko! Buhay ka!”

Natahimik ang buong kusina. Si Doña Elvira ay parang binuhusan ng yelo. Ang mga amiga niya ay napaatras.

“A-Anak?” utal na tanong ni Elvira. “Imposible! Pulubi ‘yan! Hampaslupa ‘yan!”

Tumayo si Madame Olivia. Inalalayan niya si Lisa. Ang mukha ng bilyonaryo na kanina ay kalmado, ngayon ay nagliliyab sa galit. Humarap siya kay Elvira.

“Hampaslupa?” madiing tanong ni Olivia. “Ang babaeng pinakain mo sa plato ng aso… ay ang nag-iisang tagapagmana ng Saint-Pierre Empire! Siya ang nawawala kong anak na dalawampung taon ko nang hinahanap!”

“Nawala siya sa isang mall noong bata pa siya. Hinalughog ko ang buong mundo! At ngayon, nandito lang pala siya… sa pamamahay ng isang demonyong tulad mo!”

“M-Madame, hindi ko po alam! Sorry po! Tinuturuan ko lang po siya ng disiplina!” nanginginig na depensa ni Elvira.

“Disiplina?!” sigaw ni Olivia. “Ang tawag diyan ay pang-aabuso! Wala kang puso! Ginamit mo ang kapangyarihan mo para tapakan ang taong akala mo ay walang laban. Pwes, ngayon, lalaban ako para sa kanya.”

Kinuha ni Olivia ang kanyang cellphone. Tinawagan niya ang kanyang abogado at chief of security.

“Pumunta kayo dito ngayon din. I want this house surrounded. At tawagan niyo ang bangko. I-cancel ang lahat ng pending investments sa Montemayor Group. I-pull out ang lahat ng shares. I want them bankrupt by tomorrow morning.”

“Huwag! Madame Olivia! Maawa kayo! Babagsak kami!” lumuhod si Elvira, humahawak sa laylayan ng damit ni Olivia.

“Naawa ka ba sa anak ko noong pinapakain mo siya ng panis? Naawa ka ba noong ginawa mo siyang hayop?” malamig na sagot ni Olivia. Tinabig niya si Elvira.

“Lisa… o Isabella… halika na. Uuwi na tayo. Hindi ka na muling maghihirap,” sabi ni Olivia sa anak.

“Pero… ang asawa ko po… si Gary…” nag-aalalang sabi ni Lisa.

“Kung mahal ka talaga ng asawa mo, hindi ka niya hahayaang iwan sa impyernong ito. Pero sige, tatawagan natin siya. Titingnan natin kung sino ang pipiliin niya.”

Umalis sila sa mansyon. Dinala ni Olivia si Lisa sa pinakamagandang hotel, ipinagamot, dinamitan, at ipinaramdam ang buhay na nararapat sa kanya.

Kinabukasan, gumuho ang imperyo ng mga Montemayor. Nalaman ng publiko ang ginawa ni Elvira dahil may nag-upload ng video (isa sa mga amiga niya na natakot madamay). Na-boycott ang negosyo nila. Nabaon sila sa utang.

Umuwi si Gary mula sa Dubai. Gulat na gulat siya sa nangyari. Pinuntahan niya si Lisa sa hotel.

“Lisa! Mahal! Sorry! Wala akong alam! Umuwi ka na sa akin!” pagmamakaawa ni Gary.

Humarap si Lisa, maganda, maayos, at puno ng kumpiyansa. Katabi niya ang kanyang ina.

“Gary,” sabi ni Lisa. “Mahal kita. Pero hindi ko kayang makisama sa pamilyang pumatay sa pagkatao ko. Kung sasama ka sa akin, iiwan mo ang nanay mo at mamumuhay tayo nang tahimik. Pero kung pipiliin mo sila, dito na nagtatapos ang lahat.”

Nagdalawang-isip si Gary. “Pero… Nanay ko ‘yun, Lisa. Kawawa naman siya ngayon, wala na silang pera.”

Ngumiti nang mapait si Lisa. “Naintindihan ko. Pinili mo na.”

Iniwan ni Lisa si Gary. Sumama siya sa kanyang inang si Olivia papuntang Europe. Doon, nag-aral siya, nagtapos, at naging isang matagumpay na negosyante. Ginamit niya ang kanyang yaman para tulungan ang mga inaabuso at mahihirap.

Si Doña Elvira at Gary? Nawala ang mansyon nila. Napilitan silang mangupahan sa isang maliit na apartment. Si Gary ay namasukan bilang driver, at si Elvira… ang dating donya ay naging labandera para may makain. Araw-araw niyang pinagsisisihan ang ginawa niya sa manugang na sana ay naging susi sa kanilang pag-unlad, kung tinrato lang sana niya ito nang tama.

Napatunayan ng kwentong ito na ang gulong ng palad ay umiikot. Ang inaapi mo ngayon, baka siya ang reyna bukas. At ang kasamaang ginawa mo, babalik sa’yo nang doble.

Kayo mga ka-Sawi, kung kayo si Lisa, babalikan niyo pa ba si Gary? O tama lang na iniwan niya ang asawang hindi siya kayang ipaglaban? Mag-comment sa ibaba at i-share ang kwentong ito para magsilbing aral sa lahat ng biyenan at manugang! 👇👇👇