
Sa maliit na barangay kung saan halos magkakakilala ang lahat, kilala si Benjie bilang masipag na tricycle driver. Araw-araw, mula madaling-araw hanggang gabi, paikot-ikot siya sa kalsada para kumita ng sapat—hindi para sa luho, kundi para sa isang pangarap na matagal na niyang pinanghawakan: ang mapagtapos sa kolehiyo ang babaeng mahal niya, si Carla.
Magkasintahan pa lamang sila noong una. Si Carla ay matalino at masipag mag-aral, ngunit kapos sa pera. Nawalan ng trabaho ang ama nito at nagkasakit ang ina. Maraming beses nang muntik tumigil si Carla sa pag-aaral, ngunit palaging nariyan si Benjie—handa siyang magsakripisyo kahit kapalit ay sariling pagod at gutom.
“Magtiwala ka lang,” madalas niyang sabihin. “Makakapagtapos ka. Aahon din tayo.”
Nag-extra si Benjie. Bukod sa pamamasada, tumatanggap siya ng kargador sa palengke, nagdedeliver ng tubig, at minsan ay natutulog na lang sa tricycle para makatipid sa pamasahe pauwi. Ang kinikita niya ay diretso sa matrikula, libro, at baon ni Carla. Siya ang sumalo ng lahat, masaya kahit pagod.
Habang papalapit ang graduation ni Carla, mas lalo pang nagsikap si Benjie. Gusto niyang maging espesyal ang araw na iyon. Kahit simpleng handa at maliit na bouquet lang ang kaya niya, sapat na iyon para sa kanya—basta makita niyang naka-toga ang babaeng pinangarap niyang makasama habang buhay.
Dumating ang graduation day. Nasa likod si Benjie, suot ang pinakamaayos niyang polo. Tahimik siyang pumalakpak habang tinatawag ang pangalan ni Carla. Namumugto ang mata niya sa tuwa. Sa isip niya, simula pa lang iyon ng mas magandang buhay nilang dalawa.
Ngunit doon nagsimulang magbago ang lahat.
Nang makapasok si Carla sa isang malaking kumpanya, unti-unti siyang naging mailap. Laging abala, laging pagod. Ang mga tawag ni Benjie ay madalas hindi nasasagot. Ang mga simpleng date nila ay napalitan ng mga dinner kasama ang bagong mundo—mga taong naka-kotse, naka-suot ng mamahalin, at sanay sa magarbong buhay.
Isang gabi, inaya ni Carla si Benjie na mag-usap. Tahimik ang paligid, ngunit mabigat ang hangin.
“Benjie,” sabi niya, iwas ang tingin, “magkaiba na kasi ang mundo natin ngayon.”
Parang tumigil ang oras.
Sinabi ni Carla na may nakikilala siyang iba—isang lalaking mayaman, may posisyon, at kayang ibigay ang buhay na matagal na niyang pinapangarap. Hindi raw iyon pagtataksil, kundi “pagpili sa sarili.”
Hindi sumigaw si Benjie. Hindi siya nagmakaawa. Tahimik lang siyang nakinig habang unti-unting gumuho ang pangarap na binuo niya sa loob ng maraming taon.
Pag-uwi niya, umupo siya sa tricycle at doon umiyak—hindi dahil sa pera, kundi dahil sa pagmamahal na ibinigay niya nang walang hinihinging kapalit.
Lumipas ang mga taon. Hindi tumigil si Benjie sa pamamasada. Ngunit may nagbago. Naging masinop siya, nag-ipon, at sa tulong ng ilang kaibigan, nakapagpatayo ng maliit na tricycle terminal. Unti-unti, dumami ang kanyang units. Mula sa isang tricycle, naging lima, hanggang sa magkaroon ng sarili niyang maliit na transport business.
Samantala, si Carla ay namuhay sa mundo ng karangyaan. Ngunit ang buhay na akala niyang perpekto ay may kapalit. Ang relasyon sa mayamang lalaki ay nauwi sa hiwalayan. Nawala ang seguridad, at sa huli, naiwan siyang mag-isa, dala ang mga desisyong minsan niyang ipinagmalaki.
Isang araw, nagtagpo muli ang kanilang landas. Nasa terminal si Benjie, maayos ang pananamit, kalmado ang tindig. Halos hindi siya nakilala ni Carla sa unang tingin.
Nagkatinginan sila. Walang galit sa mga mata ni Benjie. Walang sumbat. Isang tahimik na paggalang lamang.
“Salamat,” mahina niyang sabi. “Kung hindi dahil sa’yo, baka hindi ako nakapagtapos.”
Ngumiti si Benjie. “Walang anuman,” sagot niya. “Pinili kong tumulong. Pinili mo ring umalis. Pareho lang tayong may desisyon.”
Umalis si Carla na mabigat ang dibdib. Doon niya naunawaan na may mga taong darating para buuin ka—ngunit hindi mo sila dapat iwan kapag ikaw na ang buo.
At si Benjie? Ipinagpatuloy niya ang buhay na itinayo niya mula sa sipag at dignidad. Patunay na ang tunay na halaga ng tao ay hindi nasusukat sa yaman, kundi sa puso at paninindigan.
News
“Kapag Kumanta po Ako, Papakainin N’yo Ako?”—Tanong ng Batang Babae sa Isang Public Talent Show
Mainit ang ilaw, maingay ang crowd, at puno ng saya ang entablado ng isang public talent show sa plaza. Doon…
Batang Babae Laging May Mabigat na Baon—Nang Buksan ng Guro ang Lunchbox, Nanginig Siya at Tumawag ng 911
Araw-araw, napapansin ni Mrs. Ramos ang kakaibang kilos ng isa sa kanyang mga estudyante—si Mia, isang tahimik at payat na…
Stepmom Nagbigay ng Walang Laman na Kahon sa Pasko—Hindi Niya Alam kung Ano ang Mangyayari Pagkatapos
Sa isang malamig at tahimik na gabi bago mag-Pasko, abala ang buong bahay sa paghahanda. May kumukutitap na ilaw sa…
Babaeng Lagi Nilalait sa Klase, Pinagtawanan Noon—Pero Lahat ay Napaawang ang Bibig sa Reunion
Sa bawat paaralan, palaging may isang estudyanteng tampulan ng tukso—yung tahimik, mabagal sumagot sa recitation, at laging huli mataposintindihan ang…
12 Estudyante Nawala noong 1994—30 Taon Ang Lumipas, Natuklasan ang Lihim na Silid sa Ilalim ng Gym
Tatlong dekada na ang lumipas, ngunit sa isang tahimik na bayan sa hilaga, hindi pa rin nalilimutan ng mga residente…
Walang Yaya ang Tumagal ng Isang Linggo sa Malilikot Niyang Kambal — Hanggang Madiskubre ng Bilyonaryo ang Itinatago ng Bagong Katulong
Sa loob ng napakalaking mansyon ni Lucas Andrade—isang kilalang bilyonaryo sa industriya ng tech—ay may dalawang batang kilala sa buong…
End of content
No more pages to load






