Sa panahon ng ginintuang yugto ng pelikulang Pilipino, kung saan ang bawat ngiti at awit ay nagbibigay pag-asa sa bansang bumabangon mula sa mga pagsubok ng nakaraan, isang nagniningning na bituin ang bigla na lamang naglaho sa isang iglap na yumanig sa buong industriya at sa puso ng masang Pilipino. Siya ay hinahangaan, tinitingala, at itinuturing na isa sa pinakamahusay na mang-aawit at aktres ng kanyang henerasyon, ang tinaguriang “Singing Sweetheart” na nagpasikat sa awiting “Sa Kabukiran,” ngunit sa likod ng mga palakpak, ilaw ng entablado, at matatamis na ngiti sa kamera ay may nagkukubling anino ng isang matinding obsesyon na nauwi sa isang trahedyang hinding-hindi malilimutan ng kasaysayan hanggang sa kasalukuyan. Ito ang kwento ni Lilian Velez, isang babaeng puno ng pangarap at talento, na ang huling hininga ay kinuha hindi ng isang estranghero o kriminal sa kalsada, kundi ng taong itinuturing niyang kapareha sa pinilakang tabing at pinagkatiwalaan ng marami bilang kanyang “ka-loveteam.”

Nakilala si Lilian sa kanyang mala-anghel na boses at angking ganda na bumihag sa puso ng mga Pilipino noong dekada 40, at kasabay ng kanyang mabilis na pagsikat ay ang pagtatambal sa kanya sa aktor na si Narding Anzures na nagmula rin sa isang pamilya ng mga artista. Sa mata ng publiko, sila ay perpektong pares, isang tambalan na puno ng kilig at chemistry na inaabangan sa bawat pelikula, ngunit lingid sa kaalaman ng marami, ang paghanga ng aktor ay lumampas sa hangganan ng pagiging propesyonal at nauwi sa isang madilim at mapanganib na pagnanasa. Habang si Lilian ay masaya at tapat sa piling ng kanyang asawa at direktor na si Jose Klimaco, si Narding ay unti-unting nilalamon ng selos at hindi matanggap na hanggang sa harap lamang ng kamera ang kanilang pag-iibigan at hinding-hindi magiging totoo sa tunay na buhay dahil ang puso ng aktres ay pagmamay-ari na ng iba. Ang hindi pagtanggap sa katotohanan ay nagdulot ng lamat sa isipan ng aktor na siyang naging mitsa ng isang malagim na pangyayari.

Ang gabing iyon noong Hunyo 1948 ay dapat sana’y gabi ng tagumpay at selebrasyon matapos manalo si Lilian sa isang kompetisyon, ngunit ito ay naging gabi ng lagim at pighati nang magtungo si Narding sa tahanan ng aktres sa Quezon City dala ang isang maitim na balak na dulot ng kanyang hindi masukat na galit at pagkabigo. Sa isang iglap, ang tahimik na tahanan ay napuno ng takot nang isagawa ng aktor ang karumal-dumal na krimen hindi lamang sa aktres kundi pati na rin sa kasambahay na naroon na naging saksi sa pangyayari. Walang nagawa ang sikat na bituin laban sa dahas na idinulot ng taong akala ng lahat ay kanyang tagapagtanggol sa mga pelikula, at sa loob ng ilang sandali, ang boses na nagbibigay saya sa marami ay tuluyan nang natahimik. Ang kanyang biglaang pagkawala ay nag-iwan ng malaking puwang sa industriya at matinding sakit sa kanyang naiwang pamilya, lalo na sa kanyang naulilang anak at asawa.

Ang balita ay mabilis na kumalat at gumimbal sa buong bansa, na nag-iwan ng tanong kung paano ang isang hinahangaang aktor at dating child star ay naging sanhi ng pagkawala ng isang buhay dahil lamang sa hindi nasukliang pag-ibig. Si Narding ay inaresto at humarap sa batas, inamin ang kanyang nagawa, ngunit ang kanyang buhay sa loob ng piitan ay naging miserable hanggang sa siya ay bawian ng buhay dahil sa karamdaman na tuberculosis, na tila ba naging kabayaran sa kanyang ginawa at pagsisisi sa huli. Ang kwento ni Lilian Velez ay nananatiling isa sa mga pinakakontrobersyal at malungkot na kabanata sa kasaysayan ng Philippine showbiz, isang masakit na paalala na ang labis na pagkahumaling ay hindi pag-ibig, kundi isang mapanganib na damdamin na maaaring sumira ng mga pangarap at kumitil ng kinabukasan. Hanggang sa ngayon, ang kanyang alaala at musika ay nananatiling buhay sa puso ng mga Pilipino, habang ang trahedyang sinapit niya ay nagsisilbing babala sa panganib ng obsesyon at karahasan.